Dwa globalne kościoły: Który jest Boży?

Szatan pragnie czci, która należy się tylko Stwórcy. Według księgi Apokalipsy w czasach końca Szatan z dwoma "chrześcijańskimi" sojusznikami - Bestią z Morza i Bestią z Ziemi - zwiedzie albo przymusi prawie cały świat do oddania czci sobie (Ap.13).

W jaki sposób diabeł może przymusić chrześcijan do oddania sobie pokłonu? Miłość i cześć okazujemy Bogu przestrzegając Jego przykazania (J.14:15; 1J.5:3). Pierwsze cztery z nich skierowane są na Boga. Diabeł czyni siebie przedmiotem pierwszych przykazań biblijnego Dekalogu.

• Przykazanie pierwsze mówi, aby nie mieć innych bogów przed Bogiem (Wj.20:2), tymczasem diabeł otrzymuje cześć, gdy mieszkańcy ziemi oddają pokłon Bestii, której użyczył swój autorytet i moc (Ap.13:3-4).
• Przykazanie drugie zakazuje czci dla obrazów i posągów (Wj.20:3-6), diabeł zaś sprawia, "że wszyscy zostaną zabici, którzy nie oddadzą pokłonu obrazowi Bestii (Ap.13:15).
• Przykazanie trzecie mówi, żeby nie wzywać imienia Pana Boga nadaremno (Wj.20:7), zaś Bestia "otworzyła swe usta dla bluźnierstw przeciwko Bogu" (Ap.13:6).
• Przykazanie czwarte czyni siódmy dzień pieczęcią stworzenia i znakiem mię-dzy Bogiem a Jego ludem (Wj.20:8-11; 31:17), zaś diabeł wprowadza w to miejsce inny dzień, jako swój znak: "piętno Bestii" (Ap.13:16-17).
• 
  
  

Kierując naszą uwagę na cztery pierwsze przykazania Boże, autor Apokalipsy zapowiada, że odstępcza religijność czasów końca podrobi je i zaatakuje. Klu-czowy zwrot w rozdziałach Apokalipsy, które to zapowiadają jest "oddawanie pokłonu". W trzynastym i czternastym rozdziale Apokalipsy słowo "pokłon" w sensie oddawania czci powtarza się osiem razy! Siedem mówi o pokłonie mocom Szatana (Ap.13:4.8.12.15;14:9.11), a tylko jeden o pokłonie Bogu (Ap.14:7). Ten ostatni tekst pochodzi z IV przykazania i stanowi kulminację obu tych rozdziałów:

"Ulęknijcie się Boga i dajcie Mu chwałę, bo godzina sądu Jego nadeszła. Oddajcie pokłon Temu, co niebo uczynił i ziemię, i morze, i źródła wód." (Ap.14:7).

Dr Jon Paulien, znawca i wybitny interpretator Apokalipsy, tak podsumował swe badania nad powyższym tekstem:

"Istniejący materiał dowodowy jest tak jednoznaczny, że komentator musi stwierdzić, iż w całej księdze Apokalipsy nie ma tak mocnego nawiązania do Starego Testamentu, jak w przypadku tej aluzji do IV przykazania (Ap.14:7). Kiedy autor Apokalipsy opisuje ostatni apel, jaki Bóg kieruje do ludzkości, przestrzegając przed zwiedzeniem czasów końca, czyni to słowami, które apelują do oddania czci Stwórcy w kontekście IV przyka-zania."⁽¹⁾

Cytując IV przykazanie w centrum rozdziałów poświęconych bojowi między Chrystusem i Szatanem o duchową cześć, apostoł Jan wskazuje na element Prawa Bożego, którego odstępcza trójca nie uczci. Przeciwnie, to właśnie w jego miejsce wyniesie swe piętno. Tym elementem jest święcenie siódmego dnia tygodnia.

Święcenie sabatu jest testem lojalności wobec Boga (Ap.14:12). W czasach końca sabat spełnia podobną rolę, jak drzewo dobrego i złego na początku. Drzewo to na zewnątrz nie różniło się od innych, z wyjątkiem tego że Bóg zakazał z niego spożywać (Rdz.2:17). Test lojalności polegał na wierności wobec Słowa Bożego.

Dzień sabatu także nie różni się od innych dni. Z ludzkiego punktu widzenia święcenie tego dnia niesie tyle samo korzyści, co święcenie innego dnia. A jednak Bóg wybrał siódmy dzień (Rdz.2:3) na dzień odpoczynku i nabożeństwa (Wj.20:8-11). Tak jak drzewo poznania na początku, jak sabat w dniach końca testuje lojalność każdego człowieka wobec Słowa Bożego.

W końcowych dniach ludzie będą mieli do wyboru dwa rodzaje religijności. Jedna ma korzenie w ofierze Abla, a druga w ofierze Kaina. Obaj zbudowali ołtarz i złożyli ofiarę. Na pierwszy rzut oka obaj uczcili Boga. Podczas jednak, gdy Abel złożył Bogu to, co wskazywało na Zbawiciela, Kain ofiarował Mu to, co się jemu wydało właściwe. Jeden rodzaj religijności nawiązuje do Mojżesza, który przyj-mował Prawo Boże na górze Synaj, a drugi do tych, którzy w tym samym czasie czcili złotego cielca jako Boga. Jeden przywołuje na pamięć Eliasza, który zacho-wał wierność Bogu w godzinie odstępstwa, drugi zaś naród, który poszedł za po-pularną w starożytności religią słońca.

Wyznawcy Boga, którzy naśladują Kaina tworzyli zawsze silniejszą więk-szość. Czcząc Boga według własnego widzimisię, zawsze gotowi są prześladować tych, którzy czczą Boga w zgodzie z Jego Słowem. W czasach końca większość, która wywyższy ludzki dzień odpoczynku także będzie przekonana, że czci praw-dziwego Boga, prześladując tych, którzy mają pieczęć Bożą.

Ludzie podzielą się na mniejszość, która okaże wierność wobec przykazań Bożych, włącznie z IV przykazaniem (Ap.14:12.7), oraz większość, której wyda się właściwe czcić Boga w dniu wybranym przez człowieka. W centrum konfliktu będzie nie tyle kwestia soboty czy niedzieli, co lojalności wobec autorytetu Boga czy też wobec autorytetu człowieka.

Nikt nie pozostanie neutralny. Apokalipsa ukazuje w czasach końca dwa koś-cioły o globalnym zasięgu. Nie znaczy to, że na ziemi będą tylko dwa wyznania, ale raczej, że ludzie będą musieli wybrać pomiędzy religijnością ucieleśnioną w naukach jednego z nich.

Pierwszy naucza przestrzegania wszystkich przykazań Bożych jako wyrazu miłości i lojalności wobec Stwórcy (Ap.12:17). Mimo, że jest to kościół relatywnie niewielki (Mt.7:14), to zasięg jego działania jest ogólnoświatowy (Mt.24:14). Gło-szone przez niego poselstwo znajdzie zwolenników wśród ludzi z "każdego na-rodu, szczepu, języka i ludu" (Ap.14:6). Kościół ten zwraca szczególną uwagę na zapomniane przez chrześcijan IV przykazanie, zachęcając ludzi do oddania czci Temu, "co niebo uczynił i ziemię, i morze, i źródła wód" (Ap.14:7).

Drugi kościół odstępczy ukazany jest w Apokalipsie jako pojący ludzi winem fałszywych nauk, wywyższający swój dzień w miejsce Bożego i traktujący ten akt jako znak swego autorytetu (Ap.14:8). Ten kościół także ma globalny zasięg, ale cieszy się znacznie większą popularnością i wpływem. Idzie za nim w podziwie "cała ziemia" (Ap.13:3).

Wszyscy prędzej czy później znajdą się po stronie jednego z tych dwóch globalnych kościołów. Obawa przez ostracyzmem i sankcjami ekonomicznymi (Ap.13:17) przekona nawet wyznawców niechrześcijańskich religii i agnostyków, aby przyjąć znak mocy odstępczej religijności.

Czas, gdy wszyscy ludzie bez pieczęci Bożej otrzymają piętno Bestii jest wciąż przed nami. Mimo to nie zwlekaj. Pieczęć Bożą możesz przyjąć już teraz. Jeśli Chrystus jest twoim Panem, stań po Jego stronie obiema nogami. Okaż Mu lojalność. Przyłącz się do kościoła, który oddaje cześć Temu, "co niebo uczynił i ziemię, i morze, i źródła wód" (Ap.14:7).

PRZYPISY:

1. Jon Paulien, "Revisiting the Sabbath in the Book of Revelation" w: Journal of the Adventist Theological Society, wiosna/jesień (1998): 185.

| początek | odtwarzanie MIDI | dodaj do ulubionych | rekomenduj znajomym | strona główna |