Sabat, dzień święty, to dzień wyróżniony spośród wszystkich dni tygodnia. Tego dnia dotyczy Boże przykazanie. Ma to być dzień odmienny od innych dni tygodnia, dzień w szczególny sposób poświęcony Bogu.
Nauczeni w Piśmie z czasów Jezusa Chrystusa w szczególny sposób przywiązywali uwagę do właściwego święcenia tego dnia. Porządek dnia ustalono w najdrobniejszych szczegółach, określając co wolno, a czego nie wolno. Wyliczono kilkadziesiąt rodzajów prac, których w tym dniu nie wolno było wykonywać - zawierała to tak zwana Tradycja Starszych. Owe przepisy stały się w końcu ciasnym gorsetem uniemożliwiającym właściwe święcenie tego dnia świątecznego. Przestrzeganie tych ludzkich przepisów stało się celem samym w sobie, na co ostro reagował Jezus (Mat. 12, 5-8).
Dzień sabatu jest po to aby człowiekowi który został stworzony na obraz i podobieństwo Boże, a który tak dalece poprzez nieposłuszeństwo od tego prawzoru odszedł, ułatwić drogę do Boga. Ma to być dzień odpoczynku i zastanowienia się nad sensem ludzkiego życia, staraniem się o utrzymanie i wzmocnienie społeczności z Bogiem oraz własne uświęcenie.
Dzisiaj nie grozi nam nadmierna skrupulatność w święceniu dnia sobotniego dnia sabatu. Zjawiskiem groźnym jest niedocenianie tego dnia (Łuk. 6, 46; 18,8). To, ze dzień sabatu został ustanowiony dla człowieka (Mk. 2, 27) i człowiek może nim dysponować, tj. określonym szczegółowo przez samego Boga pewnym odcinkiem czasu świętego, wcale nie znaczy, że może zrobić z nim co zechce.
Wciąż aktualne jest Boże przykazanie: "Pamiętaj abyś dzień sobotni święcił" ( Exod. 20,8; Ps. 111,7-8). Pamiętaj aby przez ciebie dzień ten był odpowiednio wyróżniony spośród innych dni tygodnia, aby ci pomagał w utrzymaniu społeczności z Bogiem Stwórcą, aby ci przypominał o wdzięczności za dzieło stworzenia jak również za błogosławiony dar życia i miłości, aby był zawsze okazją do duchownego odrodzenia i nabrania duchownych sił, do sprostania nowym zadaniom stojącym przed tobą, aby był to dzień błogosławiony, a błogosławieństwo Boże które spoczywa na tym dniu mogło promieniować na wszystkie dni tygodnia. "I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła swego. I pobłogosławił Bóg dzień siódmy i poświęcił go" (Gen. 2, 2-3).
Autor udostępnił tekst 03 grudnia 1998 r.
| kontak z autorem serwisu Sylwestrem Szady |
kontakt
z autorem dokumentu pocztą tradycyjną |
Adres serwisu:
http://www.eliasz.pl
Chrzescijanski Serwis
Promocyjny
Ostatnie zmiany: 03.12.1998 r.
[początek]
