Boży dar życia

    "Nie zabijaj" (II Mojż. 20,13). Szóste przykazanie Bożego dekalogu stoi na straży świętego daru życia. Dotyczy ono więc najwyższego dobra, jakim jest życie ludzkie w ogóle, zarówno fizyczne, jak i psychiczne, własne i cudze. Szóste przykazanie ma na celu ochronę tego życia.

    Życie ludzkie należy do Boga. On jest dawcą tego najwyższego dobra. Czytamy o tym w Słowie Bożym: "Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia. Wtedy stał się człowiek istotą żywą" (I Mojż. 2,7). Stworzyciel obdarzył człowieka ciałem i darem życia, dając mu tchnienie życia. Zatem życie ludzkie objawia samego Boga, źródło wszelkiego życia. Jest tajemnicze i święte. Człowiek zaś stał się szafarzem Bożego daru życia, dlatego nie może rozporządzać nim według własnej woli. Słowo Boże naucza: "Czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym" (I Kor. 6,19-20).

    Na człowieku spoczywa moralny obowiązek cenienia i szanowania Bożego daru życia. Nie może ani nie ma do tego prawa, aby niszczyć go w sobie lub odbierać go innym ludziom. W Piśmie Świętym czytamy: "Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, Ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych ani też nie służy mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czego potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko. Z jednego pnia wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania, żeby szukały Boga, czy go może nie wyczują i nie znajdą, bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas. Albowiem w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy, jak to i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Z jego bowiem rodu jesteśmy" (Dz. 17,24-28).

Grzechy przeciwko szóstemu przykazaniu

    Do grzechów przeciwko szóstemu przykazaniu Bożego dekalogu zaliczamy: zabójstwo (odebranie życia drugiemu człowiekowi), samobójstwo (targnięcie się na swoje życie), eutanazję (śmierć spowodowaną na życzenie nieuleczalnie chorego, która ma na celu skrócenie cierpień, czyli zabójstwo z litości), lekkomyślne narażanie życia (np. zbyt szybka jazda, która w każdej chwili może skończyć się tragicznie), narażenie nietykalności fizycznej (napad w celu wyrządzenia zamierzonej krzywdy innej osobie), szkodzenie zdrowiu swojemu lub cudzemu (np. palenie tytoniu w obecności innych ludzi, szczególnie niepalących), picie alkoholu i zażywanie narkotyków, aborcję (niszczenie życia nienarodzonego, czyli tzw. przerywanie ciąży; jest to specyficzny rodzaj morderstwa: nie w obronie własnej ani nawet z zemsty, lecz zamierzone i dobrowolne odebranie życia dopiero co poczętego).

    Skracanie życia, niszczenie go i zabijanie jest dziełem szatana, wroga życia i szczęścia ludzkiego. Z jego inicjatywy nastąpiło pierwsze w historii naszej ziemi odebranie życia drugiemu człowiekowi. W Piśmie Świętym czytamy o bratobójczym mordzie. Kain, syn Adama i  Ewy, u bram raju dokonał zabójstwa swego brata Abla. Wtedy Bóg-Stworzyciel powiedział do Kaina: "Cóżeś to uczynił? Głos krwi brata twego woła do mnie z ziemi" (I Mojż. 4,10). Pamiętajmy, że każdy akt przelania krwi głośno woła do Boga w niebie o pomstę.

    Grzechami przeciwko szóstemu przykazaniu Bożego dekalogu są także czyny związane z życiem psychicznym bliźniego, np. gniew ("kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd" (Mat. 5,22), nienawiść ("każdy, kto nienawidzi brata swego, jest zabójcą" (I Jana 3,15), zniewaga bliźniego czy psychiczne znęcanie się nad bliźnim, co w następstwie powoduje stresy, depresje i napięcia nerwowe.

    Przez złe słowa, zgryźliwe uwagi, apodyktyczny charakter i setki różnych krzywd moralnych skraca się życie sobie i innym. Wszystkie czyny, które prowadzą do skrócenia życia (duch nienawiści czy mściwości, wszelkiego rodzaju plotki, pomówienia, oszczerstwa, radowanie się z nieszczęścia innych), są także przestępstwami szóstego przykazania Bożego dekalogu. Innymi grzechami, także przeciwko szóstemu przykazaniu, są wojny, ludobójstwa, niszczenie środowiska naturalnego, a także wszelkiego rodzaju niesprawiedliwość społeczna.

Chrystus i szóste przykazanie

    Warto zastanowić się nad nauczaniem Jezusa Chrystusa dotyczącym szóstego przykazania Bożego dekalogu. Jego nauczanie w tym względzie jest autorytatywne i godne przyjęcia. Ukazuje niezmienność stanowiska Zbawiciela wobec przykazań Bożych, także w Nowym Testamencie. Oto Jego słowa: "Słyszeliście, iż powiedziano przodkom: Nie będziesz zabijał, a kto by zabił, pójdzie pod sąd. A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd" (Mat. 5,21-22).

    Pismo Święte bardzo wyraźnie uczy, że może zaistnieć grzech przeciwko szóstemu przykazaniu Bożego dekalogu bez zabicia kogoś. Wszechwiedzący patrzy na serca i czyny. On upomni się o każdą krzywdę fizyczną, psychiczną czy moralną wyrządzoną bliźniemu. Dlatego Pan Jezus powiedział: "Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują" (Mat. 5,44).

    Wszelkie akty bezprawia mogące przyczynić się do skrócenia życia, duch nienawiści i zemsty czy pobłażanie jakiejkolwiek namiętności, która czyni krzywdę innym lub nawet sprawia, że źle im życzymy, samolubne zaniedbanie troski o potrzebujących i cierpiących, zbyteczne wyrzeczenia lub nadmierna praca, która szkodzi zdrowiu - wszystko to, w większym lub mniejszym stopniu, jest pogwałceniem szóstego przykazania.

    Żyjemy w warunkach grzechu i zła. Są ludzie, którzy dla różnych osobistych korzyści świadomie zabijają bliźnich, przelewając niewinną krew. Każda wojna ukazuje, do czego zdolny jest człowiek wyzuty z wszelkich uczuć ludzkich. Do dziś zachowały się świadectwa owych potworności - obozy koncentracyjne i znajdujące się tam dowody rzeczowe. Rzecz jasna, że w takich okolicznościach działa prawo odwetu usankcjonowane przez Boga, albowiem On rzekł: "Kto przelewa krew człowieka, tego krew przez człowieka będzie przelana, bo na obraz Boży uczynił człowieka" (I Mojż. 9,6) i: "Kto tak uderzy człowieka, że ten umrze, poniesie śmierć" (II Mojż. 21,12). Powód takiej postawy Boga jest wyraźny: "& bo na obraz Boży uczynił człowieka". Biblia wskazuje, że karząca ręka sprawiedliwości dosięgnie każdego mordercę tu na ziemi, a z całą pewnością na sądzie Bożym. Nie można więc lekceważyć życia i odbierać go. Bóg czuwa i znajdzie każdego przestępcę swego doskonałego prawa. Teraz czyni to bezpośrednio przez ludzkie sądy.

    Życie jest bezcennym darem Boga i człowiek pod żadnym pozorem nie ma prawa niszczyć go ani w sobie, ani u drugiego choćby z tej prostej przyczyny, że nie jest w stanie stworzyć go na nowo. Skracanie życia, niszczenie go i zabijanie istot żywych jest specjalnością szatana, wroga życia i szczęścia ludzkiego. O nim właśnie Pan Jezus powiedział: "On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał" (Jan 8,44). To pod jego wpływem dokonują się pojedyncze i zbiorowe zabójstwa i mordy. To za jego sprawą codziennie przelewa się morze niewinnej krwi, skraca się i niszczy życie na naszej planecie.

    Szóste przykazanie Bożego dekalogu z jednej strony zabrania niszczenia życia, wyrządzania szkody ciału, a jednocześnie nakazuje czynienie tego wszystkiego, co służy obronie życia i jego rozwojowi. Przykazanie to ma także duchowy, pozytywny wymiar. Apostoł Paweł mówi, że zakaz zabijania jest też nakazem miłowania bliźniego: "Miłość bliźniemu złego nie wyrządza; wypełnieniem więc zakonu jest miłość" (Rzym. 13,10). Jest rzeczą zrozumiałą, że gdy będziemy miłowali bliźnich, będziemy dążyli do wyświadczania im dobra, a nie zła.

    Taka jest prawda o szóstym przykazaniu Bożego dekalogu, wypływająca z nauki Słowa Bożego, które zakazuje nie tylko odbierania życia drugiemu człowiekowi czy sobie samemu, ale także zakazuje wszelkiego przejawu nienawiści i zemsty, plotek i wyrządzania krzywd moralnych.

    Na koniec jeszcze jeden cytat z Pisma Świętego: "Tych sześć rzeczy nienawidzi Pan, a tych siedem jest dla niego obrzydliwością: butne oczy, kłamliwy język, ręce, które przelewają krew niewinną, serce, które knuje złe myśli, nogi, które śpieszą do złego, składanie fałszywego świadectwa i sianie niezgody między braćmi" (Przyp. 6,16-19).

Piotr Heród

Opracowanie jest darem od zaprzyjaźnionych serwisów: http://www.MaranaTha.pl i http://www.Chrystus.pl, które szczerze polecam.

dekalog.pl - domena darmowych kont email+WWW

Ostatnie zmiany: 15.04.2002 r.