Fragment pochodzi z książki: Jonatana Dunkel "Apokalipsa: Ostatnie wydarzenia na ziemi w proroctwach Pisma Świętego". Zamówienia kierować na adres: Orion, skr. poczt. 39, 26-600 Radomsko.

¹"Potem ujrzałem czterech aniołów stojących na czterech narożnikach ziemi, powstrzymujących cztery wiatry ziemi, aby wiatr nie wiał po ziemi, ani po morzu, ani na żadne drzewo.

²I ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu:

³Nie wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego." (Ap.7:1-3).

"Wiatry ziemi" symbolizują w proroctwach konflikty, wojny i zniszczenia (Jer.49:36-37). Czterej aniołowie Boży powstrzymują nieszczęścia, które Szatan chciałby zrzucić na ziemię. Aniołowie będą ją chronić, aż ostatni człowiek przyjmie lub odrzuci pieczęć Boga. Wtedy spadnie na nią siedem ostatnich plag.

Plagi nie są kaprysem złośliwego Boga. Tak, jak te, które spadły na Egipt mają wyzwolić lud Boży, demonstrując moc i sprawiedliwość Bożą. Ci, którzy mają pieczęć Boga nie zginą. Potwierdza to, że pieczęć apokaliptyczna nie jest tą samą, co pieczęć Ewangelii. Pieczęć Ewangelii otrzymuje każdy przy nawróceniu. Natomiast pieczęć apokaliptyczna to ta, która chroni przed ostatnimi plagami (Ap.7:3).

Pieczęć Boga to znak Jego autorytetu (Ez.20:12). Piętno Bestii to przyjęcie w to miejsce autorytetu człowieka. Bestia usiłuje zmienić Prawo Boże, czyniąc tę zmianę znakiem swego autorytetu (Dn.7:25) i przymuszając świat do przyjęcia go (Ap.13:17). Natomiast lud Boży z narażeniem życia okazuje wierność wobec Prawa Bożego (Ap.12:17;14:12).

⁴"I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela.

^5-8z pokolenia Judy dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Rubena dwanaście tysięcy, z pokolenia Gada dwanaście tysięcy, z pokolenia Asera dwanaście tysięcy, z pokolenia Naftalego dwanaście tysięcy, z pokolenia Manassesa dwanaście tysięcy, z pokolenia Symeona dwanaście tysięcy. z pokolenia Lewiego dwanaście tysięcy, z pokolenia Issachara dwanaście tysięcy, z pokolenia Zabulona dwanaście tysięcy, z pokolenia Józefa dwanaście tysięcy, z pokolenia Beniamina dwanaście tysięcy opieczętowanych.

⁹Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy.

¹⁰I głosem donośnym tak wołają: "Zbawienie u Boga naszego, Zasiadającego na tronie i u Baranka".

¹¹A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicza swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu,

¹²Mówiąc: "Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen".

¹³A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: "Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?

¹⁴I powiedziałem do niego: "Panie, ty wiesz". I rzekł do mnie: "To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili.

¹⁵Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Zasiadający na tronie rozciągnie namiot nad nimi.

¹⁶Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu." (Ap.7:4-17).

144.000 zapieczętowanych przyrównać można do Enocha, gdyż jak on "chodzą z Bogiem" i jak on będą żywo zabrani do nieba (Rdz.5:24). Są także Eliaszami czasów końca, gdyż ośmielają się mówić o odstępstwach Nierządnicy. I oni zostaną za życia przemienieni i zabrani na spotkanie z Panem (2Krl.2:10-11; Ap.19:14).

Jak rozumieć liczbę 144.000 zapieczętowanych? Dosłownie czy symbolicznie? Zacznijmy od tego, że nie każda liczba w Apokalipsie ma dosłowne znaczenie. Nikt raczej nie kwestionuje, że symboliczna jest przestrzeń 1600 stadiów zalana krwią niezbożnych (Ap.14:20), ani tego, że symboliczna jest liczba niepobożnych, która wynosi dwie miriady miriad, a dosłownie 200 milionów (Ap.9:16).

Liczba 144.000 to inaczej 12 x 12 przemnożone przez dziesiątkę do trzeciej potęgi. Dwunastka reprezentuje w Biblii lud Boży. Jest liczbą królestwa Bożego: dwunastu było patriarchów i apostołów, dwanaście jest gwiazd na koronie Niewiasty symbolizującej kościół Boży (Ap.12:1), dwanaście jest bram i fundamentów niebiańskiej Jerozolimy (Ap.21:13-14). Przemnożona przez siebie dwunastka (12 x 12 = 144) odnosi się do królestwa Bożego.

Z kolei dziesiątka to liczba zamykająca pewną całość. Podniesiona do trzeciej potęgi jest liczbą pełni Bożej przez aluzję do trzech Osób Boga. Nawiązuje ona też do sześciennego kształtu Miejsca Najświętszego w świątyni Bożej oraz do kształtu Miasta Bożego (Ap.21:16). Liczba tysiąc (10 x 10 x 10) odnosi się w Biblii do mieszkańców królestwa Bożego (Dn.7:10) i do wielkości oddziału w armii izraelskiej (Wj.18:21).

Przemnożenie dwunastek i dziesiątek wydaje się podkreślać, że wśród zbawionych nie zabraknie nikogo spośród ludu Bożego.

Apostoł Jan nie widział 144.000 zapieczętowanych, lecz "usłyszał" ich liczbę (Ap.7:4). Natomiast, gdy "popatrzył", wtedy zobaczył "wielki tłum, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków, którzy stali przed tronem i przed Barankiem, odzianych w szaty białe, z palmami w swych rękach... To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka" (Ap.7:9). Wizja stu czterdziestu czterech tysięcy i wielki tłum, którego nikt nie mógł zliczyć jest odpowiedzią na końcowe pytanie poprzedniego rozdziału Apokalipsy, a mianowicie: "Któż zdoła się ostać?" w dniu przyjścia Chrystusa (Ap.6:17). Wizja ta odpowiada, że ostaną się wszyscy zapieczętowani apokaliptyczną pieczęcią.

Podobna struktura, gdzie apostoł usłyszał jedno, a zobaczył coś na pozór innego, występuje w Apokalipsie kilkakrotnie. W pierwszym rozdziale Jan "posłyszał za sobą potężny głos, jakby trąby" (Ap.1:10), a gdy się obrócił zobaczył Chrystusa (Ap.1:13). Usłyszał o Lwie z pokolenia Judy (Ap.5:5), a ujrzał "Baranka, jakby zabitego" (Ap.5:6). Usłyszał o Nierządnicy siedzącej nad wielu wodami (Ap.17:1), a zobaczył Niewiastę siedzącą na Bestii (Ap.17:3).

Jeśli więc nie chcemy zejść na manowce, musimy zauważyć, że w Apokalipsie to, co Jan widzi zawsze wyjaśnia to, co wcześniej usłyszał, nie na odwrót.

Fraza "usłyszałem liczbę" (gr. ekousa ton arithmon) pojawia się w Apokalipsie tylko dwukrotnie. Najpierw, gdy Jan słyszy liczbę 144.000 zapieczętowanych (Ap.7:4), a potem, gdy słyszy liczbę zgromadzonych przez demony przeciwko ludowi Bożemu (Ap.9:16), których ma być dwie miriady miriad (gr. dysmyriades myriadon).

Zbawieni stoją z Chrystusem na górze Syjon (Jl.3:5; Ap.14:1), ale nie chodzi tu o górę w Jerozolimie. Syjon reprezentuje w Biblii wybawienie Boże (Ps.2, 48). Jerozolima jest kontrastem dla Babilonu, Oblubienica Baranka dla Nierządnicy z Bestią, a góra Syjon dla Armagedonu (góry Magedon). Naprzeciw 144.000, którzy mają pieczęć Boga, stają dwie miriady miriad tych, którzy przyjęli piętno Bestii (Ap.16:16; Jl.4:2).

Obie te grupy, a więc 144.000 i dwie miriady miriad, ukazane są w Apokalipsie w opozycji do siebie, dlatego obie liczby muszą być rozumiane tak samo, albo jako literalne, albo jako symboliczne liczby.

Miriada (10.000) była najwyższą liczbą, jaką posługiwali się starożytni Grecy. Przemnożona przez siebie miała oddać obraz niezliczonej mnogości (Ap.5:11). I takie ma znaczenie w Biblii (Ps.68:18). Próba zredukowania tej symbolicznej liczby do 200 milionów (20.000 x 10.000) byłaby podobnym nieporozumieniem, jak próba ograniczenia liczby zapieczętowanych do literalnych 144.000 osób.

¹"Potem ujrzałem: A oto baranek stojący na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach.

²I usłyszałem z nieba głos jakby głos mnogich wód i jakby głos wielkiego gromu. A głos, który usłyszałem, brzmiał jak gdyby harfiarze uderzali w swe harfy.

³I śpiewają jakby pieśń nową przed tronem i przed czterema Zwierzętami, i przed Starcami: a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy - wykupionych z ziemi.

⁴To ci, którzy z kobietami się nie splamili: bo są dziewicami; ci, którzy Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie; ci spośród ludzi zostali wykupieni na pierwociny dla Boga i dla Baranka,

⁵A w ustach ich kłamstwa nie znaleziono: są nienaganni." (Ap.14:1-5).

Czy liczba 144.000 z różnych plemion izraelskich może odnosić się do państwa izraelskiego i Żydów nawróconych przed powrotem Chrystusa? Tak sądzą osoby związane literalną interpretacją terminów geograficznych występujących w Apokalipsie. Kilka faktów upewnia, że chodzi o duchowy Izrael, a nie o współczesne państwo o tej samej nazwie.

• "Z kobietami się nie splamili" (Ap.14:4). Twierdzenie, że chodzi 144.000 literalnych Żydów prowadziłoby do absurdalnego wniosku, iż wśród zbawionych nie będzie kobiet, ani żonatych mężczyzn.
• Pochodzą "z każdego narodu" (Ap.14:6-12), co wyklucza, aby ludzie zaliczeni w poczet 144.000 należeli wyłącznie do narodu żydowskiego.
• Na liczbę 144.000 składa się 12 plemion, z każdego po 12.000 osób (12 x 12 x 10 do potęgi trzeciej). Większość plemion żydowskich uległa dezintegracji, dlatego tylko nieliczni Żydzi mogą wykazać się przynależnością do plemienia Judy, Beniamina czy Lewiego. Plemiona uprowadzone przez Asyryjczyków około 721 roku p.n.e. zanikły za sprawą asymilacji i dezintegracji.
• Wśród wymienionych dwunastu plemion brakuje Dana i Efraima, zaś eschatologiczna lista zbawionych plemion zawarta w księdze Ezechiela (Ez.48) wymienia je oba. Gdyby w Apokalipsie chodziło o Żydów, obie te listy byłyby identyczne!
• Nowy Testament odnosi termin "Izrael" do kościoła (Jk.1:1; Mt.19:28), dlatego Piotr przeniósł tytuły starotestamentowego Izraela na kościół chrześcijański (1P.2:9), nazywając go "narodem wybranym" (Iz.43:20), "królewskim kapłaństwem", "narodem świętym" (Wj.19:6).
• 
  
  

Sto czterdzieści cztery tysiące to Resztka "potomstwa Niewiasty", czyli kościół nauczający tych samych prawd, co w czasach apostolskich. Kościół Boży we wczesnych wiekach znalazł się "na pustyni" za sprawą odstępczego chrześcijaństwa, które poszło na kompromis z wierzeniami pogan i władcami politycznymi, prześladując tych, którzy nie akceptowali autorytetu papieża (Ap.12:13-14).

144.00 to ci, którzy strzegą przykazań Bożych (Ap.12:17). Zwrot "z kobietami się nie splamili" (Ap.14:4) nie ma nic wspólnego z celibatem. Podkreśla, że chodzi o wierzących (obu płci⁽¹⁾), którzy trzymają się z dala od Nierządnicy i jej córek (Ap.17:5; 18:4), a więc od kościołów odstępczych (Jer.3:20; Ez.23:2-4; Ap.17). Tylko w ten sposób można uniknąć splamienia duchowym nierządem, który w Biblii oznacza różne formy odstępstwa i bałwochwalstwa (Wj.34:15; Sdz.2:17; Ap.14:8).

Tytuł "Dziewica" nosił Syjon i Jerozolima. Był to synonim ludu, który zawarł przymierze z Bogiem (2Krl.19:21; Iz.37:22; Jer.14:17). Tytuł ten nie musiał wcale oznaczać czystości nieskalanej (Jer.18:13). Bóg tytułował tak Izraela, nawet po jego duchowym odstępstwie, gdy nastąpiło nawrócenie. Także 144 tysiące to nie są ludzie bezgrzeszni, lecz związani przymierzem z Chrystusem.

Jan nawiązuje do proroctwa Sofoniasza: "Resztka Izraela nie będzie się dopuszczała bezprawia, nie będzie mówiła kłamstwa i w ich ustach nie znajdzie się język zdradliwy" (Sof.3:13). Nienaganność odnosi się w Biblii do odrzucenia cudów, proroctw, objawień i kłamstw propagowanych przez odstępcze systemy religijne (Pwt.18:9-13), a zarazem do życia w zgodzie z Prawem Bożym (Ap.14:12).

Dekalog odzwierciedla charakter Boży i w przykazaniu IV zawiera pieczęć Bożą. Nie jest przypadkiem, że lud Boży w czasach końca symbolizowany jest przez 144.000. Mają oni na czołach pieczęć-imię Boże, natomiast, gdy apostoł Jan opisuje ich zachowanie, pisze, że strzegą przykazań Bożych, co utożsamia pieczęć z przestrzeganiem Prawa Bożego (Ap.12:17; 14:12).

Bóg obiecuje, że wpisze swe Prawo w umysły i serca tych, którzy okazują Mu posłuszeństwo. Ich charakter będzie odzwierciedlał Jego charakter. W starożytności imię odzwierciedlało charakter (np. Jakub znaczy "oszust", zaś Izrael "zwycięzca"), dlatego ci, którzy mają pieczęć Bożą mają również imię Boże, czyli Jego charakter (Ap.7:4; 14:1).

PRZYPISY:

1. Użyte w cytowanym wersecie greckie słowo parthenos (dziewica) może odnosić się do obu płci.

Adres serwisu:
http://www.eliasz.pl

Chrzescijanski Serwis Promocyjny

Ostatnie zmiany: 31.12.2000 r.

[początek]