Fragment pochodzi z książki: Jonatana Dunkel "Apokalipsa: Ostatnie wydarzenia na ziemi w proroctwach Pisma Świętego". Zamówienia kierować na adres: Orion, skr. poczt. 39, 26-600 Radomsko.

Siedem ostatnich plag jest odwróceniem tygodnia stworzenia. Bóg, który uczynił ziemię, morza, rzeki, ląd, zwierzęta i człowieka, w czasie plag niszczy kolejno "ziemię" (Ap.16:2), "morze" (Ap.16:3), "rzeki" (Ap.16:4), wszystko, co skażone grzechem, włącznie z niezbawionymi, aby stworzyć "nowe niebo i nową ziemię" (Ap.21:1), do którego nic nieczystego "nie wejdzie" (Ap.21:27).

Zgodnie z księgą Apokalipsy świat na skutek plag stanie się niczym Egipt, który uciskał i prześladował lud Boży za dni Mojżesza, przez co ściągnął na siebie plagi (Ap.16:6). Siedem ostatnich plag to sprawiedliwa odpłata za grzechy popełnione przez ostatnią generację mieszkańców ziemi na prawdziwych naśladowcach Jezusa.

Apokaliptyczny opis pierwszych plag nie zawiera intensywnego języka figuratywnego, co sugeruje ich dosłowność. Obiektem pierwszych czterech są ci, "co mają znamię Bestii" (Ap.16:2), a więc indywidualni ludzie. Trzy ostatnie godzą w systemy i instytucje, którymi Szatan posługuje się, aby wyniszczyć lud Boży. Piąta w "tron Bestii" (Ap.16:10), szósta w "rzekę wielką Eufrat" (Ap.16:12), a siódma w "Wielki Babilon" (Ap.16:19).

Opis pierwszych plag wzorowany jest na plagach towarzyszących wyjściu Izraelitów z niewoli egipskiej. Każda była wymierzona w czczone przez Egipcjan bóstwo. W ten sposób Bóg zdemaskował fałszywy system religijny, który zajął miejsce Boga, ciemiężąc Jego lud. Dwie ostatnie wzorowane są na upadku Babilonu, gdyż zdobycie go przez Cyrusa otworzyło Izraelitom drogę powrotu do Ziemi Obiecanej.

Teolog Hans LaRondelle zauważa: "Apokalipsa łączy typologiczne i historyczne wyroki, jakie spadły na Egipt i Babilon, aby ponad wszelką wątpliwość zapewnić kościół Ostatków, że sąd Boży spadnie także na 'Babilon' i 'Egipt' czasów końca."⁽¹⁾

W zrozumieniu opisu plag pomaga starotestamentowy epizod o trzech i pół latach suszy za dni Eliasza. Nad Izraelem panował wówczas król Achab, który pojął za żonę Jezabelę, córkę kapłana boga słońca. Posługując się władzą męża Jezabela doprowadziła Izrael do wielkiego odstępstwa. Garstka, która nie przyjęła narzuconych praw musiała się ukrywać. Odstępstwo narodu sprowadziło długotrwałą suszę. Ziemia była spalona, zwierzęta na wymarciu, ludzie wycieńczeni. Natomiast Achab z Jezabelą, zamiast się ukorzyć, obarczyli winą za nieszczęścia proroka Bożego. Łudzili naród, że wyrok śmierci na niego zakończy plagę.

"Gdy Achab zobaczył Eliasza, powiedział mu:

- To ty jesteś ten dręczyciel Izraela!

A on mu odrzekł:

- Nie ja dręczę Izraela, ale właśnie ty i ród twego ojca waszym porzucaniem przykazań Pańskich, a ponadto ty poszedłeś za Baalami. Więc zaraz wydaj rozkaz, aby zgromadzić przy mnie całego Izraela na górze Karmel, a także czterystu pięćdziesięciu proroków Baala, oraz czterystu proroków Aszery, stołowników Jezabeli.

Achab rozesłał polecenie wszystkim Izraelitom i zgromadził proroków na górze Karmel. Wówczas Eliasz zbliżył się do całego ludu i rzekł:

- Dopókiż będziecie chwiać się na obie strony? Jeżeli Jahwe jest prawdziwym Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu!

Na to nie odpowiedzieli mu ani słowa." (1Krl.18:17-21).

Eliasz apelował, aby przyjść do Boga, porzucić niebiblijne praktyki i stanąć po stronie Prawdy. Na górze Karmel naprzeciwko niego stanęło kilkuset kapłanów Baala i Aszery. Jezus zapowiedział, że poselstwo Eliasza głoszone będzie w czasach końca przez Resztkę Bożą (Mt.17:11), obiecując: "Oto Ja poślę wam proroka Eliasza, zanim przyjdzie wielki i straszny dzień Pana" (Mal.3:23). Doświadczenia tego osamotnionego proroka ilustrują los ludu Bożego w czasach końca oraz głoszone przez nich trójanielskie poselstwo. Ich dzieło będzie podobne do tego, z jakim Bóg posłał Eliasza.

"Twoi ludzie odbudują prastare gruzy, podźwigniesz fundamenty poprzednich pokoleń i nazwą cię naprawiaczem wyłomów, odnowicielem." (Iz.58:12).

Wydawało się, że Eliasz musi zginąć z rąk sług Jezabeli, ale stało się inaczej. Odstępstwa jej kapłanów wyszły na jaw. To oni zginęli z rąk ludu, który dotąd bałamucili. Jezabelę zaś zabili jej słudzy (2Krl.9:32-34). Wkrótce potem Bóg zabrał Eliasza żywo do nieba (2Krl.2:11), jako pierwociny tych, których Chrystus zabierze, gdy plagi dobiegną końca (J.14:1-3). Apokalipsa przywołuje tę historię w kontekście plag, gdyż ostatnie wydarzenia na ziemi przebiegną podobnie, jak za dni Eliasza, z tym że będą miały globalny wymiar.

"I poszedł pierwszy, i wylał swą czaszę na ziemię. A wrzód złośliwy, bolesny, wystąpił na ludziach, co mają znamię Bestii, i na tych, co wielbią jej obraz." (Ap.16:2).

Pierwsza plaga - wrzodów - spadnie, gdy Ewangelia w kontekście trójanielskiego poselstwa zostanie ogłoszona światu (Ap.14:6-11). Będzie znakiem, że każdy człowiek podjął decyzję, która już się nie zmieni (Ap.22:11). Pan Jezus zakończy służbę pośredniczą w świątyni niebiańskiej (Ap.15:8). W miejsce szat arcykapłana przywdzieje tunikę Króla Królów, szykując się do przyjścia na ziemię.

Wrzody były karą za złamanie przymierza (Pwt.28:27). Stary Testament nazywa je "trądem". Trędowaty nie mógł mieszkać ze zdrowymi, a tym bardziej pełnić służby Bożej (2Krn.26:16-21). Takimi staną się ci, którzy przyjęli piętno Bestii, mimo, że w swoich oczach uchodzą za sługi Boże. Plagi zadadzą temu kłam.

Ciała ludzi pokryją bolesne wrzody, wobec których służba medyczna będzie bezradna. Tak jak w Egipcie, pladze nie umkną także uzdrowiciele, leczący mocą spirytyzmu. Zamiast jednak ukorzyć się i przybliżyć do Boga, jak uczynił Hiob, prawdziwy sługa Boży (Hi.2:7-10), ci bluźnić będą Bogu. Zamiast prosić Go o przebaczenie rebelii będą Mu złorzeczyć (Ap.16:9). Ujawni to powierzchowność popularnej przed powrotem Chrystusa religijności: "Przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy" (2Tym.3:5).

"A drugi wylał swą czaszę na morze: i stało się ono krwią jakby zmarłego, i każda z istot żywych poniosła śmierć - te, które są w morzu." (Ap.16:3).

Według starotestamentowego prawa, dotknięcie krwi zmarłego czyniło nieczystym (Kpł.15:19-30). Plaga krwi dowodzi, że czas łaski dobiegł końca. Ludzie, którzy nie przyjęli sprawiedliwości Chrystusa stali się duchowo "nieczyści". Zginą podobnie jak ci, którzy zignorowali Boży apel, aby przyjść do świątyni w Dniu Sądnym, zanim po oczyszczaniu Miejsca Najświętszego wyszedł z niej arcykapłan (Kpł.23:29; Ap.22:11).

Plagi są klątwami, które według starotestamentowego prawa spadały na tych, którzy złamali przymierze z Bogiem. Jednym z jego najważniejszych warunków było wyznanie grzechów przed końcem Dnia Pojednania. Ci, którzy nie pojednają się z Bogiem przed końcem czasu łaski, poniosą śmiertelne konsekwencje swej decyzji. Bez ochrony Ducha Świętego dostaną się pod zupełną kontrolę demonów.

Przed plagami na tych, którzy nie przyjęli piętna Bestii, spadną sankcje ekonomiczne (Ap.13:17). Wydany zostanie dekret śmierci (Ap.13:15). Mieszkańcy ziemi będą go mogli wprowadzić w życie o wyznaczonym czasie, tak jak w czasach Hamana i Estery. I jak wtedy, Bóg przyjdzie swym dzieciom z pomocą (Est.3). Będą się jednak musieli ukrywać w ustronnych miejscach, jak Eliasz przed sługami Jezabeli (1Krl.18).

W czasie tej plagi może nastąpić zniszczenie życia oceanicznego. Niektórzy sugerują uderzenie asteroidu (Ap.6:13) w rezultacie którego wiele statków i miast portowych znajdzie się pod wodą, a zanieczyszczenie wody spowoduje zanik życia morskiego. Tygodnik The Economist sprawozdaje o takiej możliwości:

"Kolizja o tak wielkiej sile sprawiłaby, że ogromne ilości pyłu i kurzu wyrzucone w atmosferę, odbiłyby światło słoneczne z powrotem, powodując ochłodzenie klimatu ziemi. W zimnie i ciemności przepadłyby plony, powodując śmierć milionów ludzi z głodu. W raporcie dla Kongresu amerykańskiego w 1992 roku grupa ekspertów stwierdziła, iż w rezultacie takiego uderzenia zginęłaby jedna czwarta ludzi."⁽²⁾

Dla tych, którzy przyjęli Jezusa jako swego jedynego Pana wydarzenia te będą zapowiedzią nadchodzącej wolności i życia wiecznego:

"I będą znaki na słońcu, księżycu i na gwiazdach, a na ziemi lęk bezradnych narodów, gdy zahuczy morze i fale. Ludzie omdlewać będą z trwogi w oczekiwaniu tych rzeczy, które przyjdą na świat, bo moce niebios poruszą się... A gdy się to zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy swoje, gdyż zbliża się odkupienie wasze." (Łk.21:25-28).

"A trzeci wylał swą czaszę na rzeki i źródła wód: i stały się krwią. I usłyszałem anioła wód, mówiącego: Ty jesteś sprawiedliwy, Który jesteś, Który byłeś, o Święty, że tak osądziłeś. Ponieważ wylali krew świętych i proroków, krew również pić im dałeś. Godni są tego! I usłyszałem jak mówił ołtarz: Tak, Panie, Boże wszechwładny, prawdziwe są Twoje wyroki i sprawiedliwe." (Ap.16:4).

Upici "winem nierządu" mieszkańcy ziemi na lud Boży złożą odpowiedzialność za plagi, tak jak Jezabela i Achab winą za suszę obciążyli Eliasza. Dekret śmierci pociągnie kolejną plagę. Mieszkańcy ziemi wyrazili zgodę na przelew niewinnej krwi. Otrzymają do picia wodę o konsystencji krwi.

Dzieci Boże do końca będą miały chleb i wodę (Iz.33:16). Bóg obiecał: "Ja, Bóg Izraela, ich nie opuszczę. Sprawię, że wytrysną rzeki na gołych miejscach i krynice wśród dolin, obrócę pustynie w kałuże wód, a ziemię suchą w źródła" (Iz.41:17-18).

"W nocy nie ulękniesz się strachu ani za dnia - lecącej strzały, ani zarazy, co idzie w mroku, ni moru, co niszczy w południe. Choć tysiąc padnie u twego boku, a dziesięć tysięcy po twojej prawicy: ciebie to nie spotka. Ty ujrzysz na własne oczy: będziesz widział odpłatę daną grzesznikom. Albowiem Pan jest twoją ucieczką, jako obrońcę wziąłeś sobie Najwyższego. Niedola nie przystąpi do ciebie, a cios nie spotka twojego namiotu, bo swoim aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach. Na rękach będą cię nosili, abyś nie uraził swej stopy o kamień." (Ps.91:5-12).

"A czwarty wylał swą czaszę na słońce: i dano mu władzę dotknąć ogniem ludzi. I ludzie zostali dotknięci wielkim upałem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie nawrócili się, by oddać Mu chwałę." (Ap.16:8-9).

Ochrona, jakiej dostarcza naszej planecie warstwa ozonowa maleje. Time podaje: "Ozon zanika nie tylko nad południowym biegunem. Dziura w ochronnej pokrywie nad ziemią powstanie wkrótce również nad Rosją, Skandynawią, Niemcami, Wielką Brytanią, Kanadą i północnymi Stanami Zjednoczonymi... i jest zbyt późno, aby zapobiec zniszczeniu, które w ciągu najbliższych lat może się tylko pogorszyć."⁽³⁾ Wall Street Journal sprawozdał w roku 1993, że wielka dziura ozonowa, która rozprzestrzeniła się nad zamieszkałym skrawkiem Patagonii w ciągu kilku dni sprawiła, że bydło ślepło, zaś roślinność usychała.⁽⁴⁾ Podobne warunki, ale na dużo większą skalę mogą mieć zabójczy efekt w dniach końca.

Wierzących też dotkną konsekwencje plag, ale nikt z nich nie umrze w tym czasie. Męczeństwo po zakończeniu czasu łaski nie miałoby sensu, ponieważ nie mogłoby już nikogo nawrócić. Los każdego człowieka zapadł z pierwszą plagą (Ap.22:11). Aniołowie Boży uchronią wierzących przed szkodą (Ps.91:12).

Ci, którzy niegdyś dobrze poznali proroctwa biblijne, ale je zignorowali, teraz, widząc ich wypełnienie, odczują żal. Nie będzie to jednak żal z Ducha Świętego, który skłania do pokuty i nawrócenia, lecz z powodu utraconego życia wiecznego. Będą szukać słowa, które przedtem lekceważyli, ale będzie już za późno.

"Oto idą dni - mówi Wszechmogący Pan - że ześlę głód na ziemię, nie głód chleba ani pragnienie wody, lecz słuchania słów Pana. I wlec się będą od morza do morza, i tułać z północy na wschód, szukając Słowa Pana, lecz nie znajdą. W tym dniu mdleć będą z pragnienia piękne panny i młodzieńcy... Upadną i już nigdy nie powstaną." (Am.8:11-14).

Wierzący, którzy przedtem wstawiali się za nimi w modlitwie, teraz nie mogą im pomóc. Ludzie ci nie nawróciliby się jednak, nawet gdyby otrzymali jeszcze jedną szansę, po tych które mieli wcześniej. Dowodzą tego ich bluźnierstwa w obliczu plag (Ap.16:9). Tylko nawróceni potrafią znosić cierpienie, a nawet w pokoju umrzeć. Hiob rozumiał, że Bóg jest u sterów. W życiu poświęconym Bogu wszystko dzieje się w zgodzie z Jego wolą (Rz.8:28), dlatego na bluźnierstwa swej żony Hiob odpowiedział: "Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. Czemu zła przyjąć nie możemy?" (Hi.2:10)

Złorzeczenia pokazują, jak daleko ludzie ci są od Boga, choć wydaje im się, że prześladując innych służą Bogu (J.16:2). W przeciwieństwie do Boga, który za dni Hioba wziął odpowiedzialność za plagi na siebie, choć ich autorem był Szatan, nienawróceni, choć ściągnęli je sami, zrzucają winę za nie winę na lud Boży.

Jaki sens mają cierpienia spowodowane przez plagi, skoro czas łaski dobiegł końca i nikt nie może się nawrócić? W plagach objawia się sprawiedliwość Boża. Niezbożni otrzymają w nich to, co próbowali ściągnąć na niewinnych (Pwt.19:18-19). Izajasz zapowiedział to słowami:

"Oto Pan pustoszy ziemię, niszczy ją i przewraca jej powierzchnię, a mieszkańców jej rozprasza. I będzie dotknięty jak lud, tak kapłan, jak sługa, tak jego pan, jak służąca, tak jej pani, jak nabywca, tak sprzedawca, jak pożyczkę dający, tak biorący ją, jak wierzyciel, tak jego dłużnik. Okropnie spustoszona będzie ziemia i bezgranicznie rozdrapana, bo Pan wydał taki wyrok. Żałośnie wygląda ziemia, zmarniała; świat opadł z sił, niszczeje, niebo wraz z ziemią się wyczerpały. Ziemia została splugawiona przez swoich mieszkańców, bo pogwałcili prawa, przestąpili przykazania, złamali wieczyste przymierze. Dlatego ziemię pochłania przekleństwo, a jej mieszkańcy odpokutowują, dlatego przerzedzają się mieszkańcy ziemi i mało ludzi zostało." (Iz.24:1-6)

"A piąty wylał swą czaszę na tron Bestii: i w jej królestwie nastały ciemności, a ludzie z bólu gryźli języki i Bogu nieba bluźnili za bóle swoje i wrzody, ale od czynów swoich się nie odwrócili." (Ap.16:10-11).

Plaga ciemności nałoży się na poprzednie. W tym czasie wciąż odczuwalne są skutki plagi wrzodów (Ap.16:11). Dowodzi to, że plagi nie będą trwać długo. Nastąpią w szybkiej sukcesji, jedna po drugiej.

Świat będzie pogrążony w chaosie i zniszczeniu. Brak pitnej wody i żar słońca doprowadzą mieszkańców ziemi do furii. Zgodzili się na religijne prawa, których przestrzeganie miało odwrócić gniew Boży, a tymczasem jest coraz gorzej.

Kler zrzucał będzie odpowiedzialność na mniejszość, domagając się posłuszeństwa lub... śmierci wszystkich, którzy nie przyjęli piętna Bestii. Zabrzmi znów argument Kajfasza: "Lepiej jest dla nas, aby jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud zginął" (J.11:50).

Data egzekucji zostanie wyznaczona na tych, którzy nie przyjmą piętna Bestii. Mieszkańcy ziemi zgromadzą się w różnych częściach świata, aby wykonać wyrok na ukrywających się w ustronnych miejscach grupkach ludu Bożego. Wówczas stanie się rzecz nieoczekiwana. Plaga ciemności okryje duchowy Babilon.

Nie może tu chodzić tylko o duchową ciemność, bo Babilon zawsze był w niej pogrążony. Jest to sąd Boży, podobnie jak ciemność, która spadła na Egipt. Wtedy "wszyscy synowie izraelscy mieli światło w siedzibach swoich" (Wj.10:23). Podczas tej plagi Bóg także wyróżni swój lud: otoczy go niebiańska jasność.

Boża obecność przy tych, którzy otrzymali Jego pieczęć, ujawni knowania kleru. Ta sama ciemność , która pogrąży duchowy Babilon i jasność, która otoczy wyznawców Boga, ujawni kto był prawdziwą przyczyną plag, pociągając plagę szóstą...

PRZYPISY:

1. Symposium on Revelation - Book II, red. Frank B. Holbrook, Silver Spring, Maryland: Biblical Research Institute, 1992, s. 144.

2. The Economist, 11 wrzesień (1993): 13.

3. Time, 17 luty (1992): 60.

4. Wall Street Journal, 12 styczeń (1993): A-1, A-7.

Adres serwisu:
http://www.eliasz.pl

Chrzescijanski Serwis Promocyjny

Ostatnie zmiany: 31.12.2000 r.

[początek]