poprzedni nastepny
linki autorzy opracowań książki kontakt lista tematyczna lista chronologiczna strona główna  

Fragment pochodzi z książki: Jonatana Dunkel "Apokalipsa: Ostatnie wydarzenia na ziemi w proroctwach Pisma Świętego". Zamówienia kierować na adres: Orion, skr. poczt. 39, 26-600 Radomsko.

Sąd przedadwentowy






W przypowieści Jezusa, król (Bóg) przygotował wesele dla swego syna "i posłał swe sługi, aby wezwali zaproszonych na wesele" (Mt.22:3). Pierwsi z zaproszonych (Żydzi) "nie chcieli przyjść", dlatego król nakazał swoim sługom:



- Idźcie przeto na rozstajne drogi, a kogokolwiek spotkacie, zaproście na wesele.

Słudzy ci wyszli na drogi, sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych, i sala weselna zapełniła się gośćmi. A gdy wszedł król, aby przypatrzeć się gościom, ujrzał tam człowieka nie odzianego w szatę weselną. I rzecze do niego:

- Przyjacielu, jak wszedłeś tutaj, nie mając szaty weselnej?

A on oniemiał. Wtedy król rzekł sługom:

- Zwiążcie mu nogi i ręce i wrzućcie go do ciemności zewnętrznej; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Albowiem wielu jest wezwanych, ale mało wybranych. (Mt.22:9-14).



Król przyglądał się tylko tym, którzy przyszli na wesele, a więc wierzącym. Inni osądzili się sami, odrzucając Chrystusa: "Kto nie wierzy, już został przez Niego potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego" (J.3:18).

Przypowieść ta ilustruje trzy ważne prawdy. Po pierwsze, przegląd zaproszonych gości, a więc sąd, ma miejsce przed przyjściem Pana wesela, czyli Chrystusa. Po drugie, sąd jest dla wierzących. Po trzecie jest Dobrą Nowiną, gdyż warunkiem zbawienia nie są nasze uczynki, lecz szata sprawiedliwości Chrystusa, którą możemy otrzymać od Boga.

Sąd wykaże, kto z wyznawców Boga przyjął szatę sprawiedliwości Chrystusa, a kto był nim tylko z imienia. Skoro Jezus "odda każdemu według uczynków jego", gdy "przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi" (Mt.16:27), to znaczy, że sprawa każdego będzie rozstrzygnięta przed Jego powrotem.

Apostoł Piotr napisał: "Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd od domu Bożego; a jeśli zaczyna się od nas, to jakiż koniec czeka tych, którzy nie wierzą Ewangelii" (1P.4:17). Sąd Boży zawsze zaczynał się od Jego wyznawców. Sąd nad wierzącymi zwany jest "przedadwentowym", gdyż dobiegnie końca przed powrotem Jezusa Chrystusa.

Sąd przedadwentowy obejmuje wszystkich wyznawców Boga, tak nawróconych, jak tych z imienia (Wj.32:32-33; Hbr.10:30; 2Kor.5:10). Czy Biblia podaje czas rozpoczęcia tego sądu? Zaraz zobaczymy, że tak.

Zacznijmy jednak od tego, że Pismo Święte mówi: "Mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu(1) Majestatu w niebiosach, jako sługa świątyni(2) i przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka" (Hbr.8:1). Na podstawie zwrotu "zasiadł po prawicy tronu" niektórzy wnioskują, że sąd rozpoczął się zaraz, gdy Jezus wstąpił do nieba po zmartwychwstaniu. Tak jednak być nie mogło, skoro wiele lat później, w 58 roku n.e. apostoł Paweł wciąż mówił o sądzie w czasie przyszłym (Dz.24:25).

Opis sądu nad sprawiedliwymi i czas jego rozpoczęcia znajdziemy w sercu proroctw Daniela. W siódmym rozdziale tej księgi aż trzykrotnie pojawia się ta sama sekwencja wydarzeń:



Cztery wielkie bestie reprezentujące cztery imperia.

Mały Róg symbolizujący religijną moc.

Sąd Boży.

Zniszczenie Małego Rogu.

Nastanie królestwa Bożego.



Oto wizja sądu z siódmego rozdziału księgi Daniela:



"Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła - płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi." (Dn.7:9-10).



Zwrot "sąd zasiadł" sugeruje badawczy czy dochodzeniowy charakter sądu przedadwentowego. Otwarcie ksiąg implikuje przegląd ich zapisu, dlatego czasem niezbyt fortunnie nazywa się go "sądem śledczym".



"Patrzałem i róg ten rozpoczął wojnę ze świętymi, i zwyciężał ich, aż przybył Przedwieczny i sąd zasiadł, a władzę dano świętym Najwyższego, i aż nadszedł czas, by święci otrzymali królestwo." (Dn.7:21-23).



W tym samym rozdziale Daniel dodaje nowe szczegóły odnośnie Babilonii, Medo-Persji, Grecji, Rzymu oraz papiestwa, po czym opisuje scenę sądu w rezultacie którego Mały Róg zostaje zniszczony a sprawiedliwi zbawieni. Boże.



"[Mały Róg] będzie wypowiadał słowa przeciw Najwyższemu i wytracał świętych Najwyższego, będzie zamierzał zmienić czasy i Prawo, a święci będą wydani w jego ręce aż do czasu, czasów, i połowy czasu. Wtedy odbędzie się sąd i odbiorą mu władzę, by go zniszczyć i zniweczyć doszczętnie. A panowanie i władzę, i wielkość królestw pod całym niebem otrzyma lud święty Najwyższego." (Dn.7:25-27).



Ta sekwencja, aż trzykrotnie powtórzona w tym rozdziale za każdym razem pokazuje, że sąd rozpoczyna się po 1260 latach supremacji Małego Rogu i obejmie wszystkich wyznawców, zarówno tych, którzy byli prześladowani przez Mały Róg (Dn.7:20-22.25-27), jak tych, których reprezentuje sam Mały Róg (Dn.7:20-22).

W rezultacie sądu, lud Boży odziedziczy wieczne królestwo. Natomiast imiona tych, którzy byli wierzącymi tylko z imienia będą wymazane (Ap.3:5; Wj.32:33; Ps.69:29).

Ważną rzeczą jest wyznawać Jezusa ustami (Rz.10:9), ale nie mniej ważną żyć w zgodzie z Jego naukami. Jezus powiedział: "Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie" (Mt.10:32-33).

Sprawiedliwi nie staną na tym sądzie osobiście przed Ojcem. Będzie ich reprezentował Syn Boży (Dn.7:13), który obiecał: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha Słowa mego i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota" (J.5:24).

W czasie tego sądu Jezus jest zarówno naszym sędzią jak obrońcą. Wobec całego wszechświata usunie zapis naszych grzechów mocą swej krwi. To jest Dobra Nowina! Sąd przedadwentowy niesie same korzyści dla ludu Bożego! Oddaje w ich ręce królestwo, którego odmawia im Mały Róg. Usuwa zapis grzechów, które wyznali. Każdy z nas popełnił wiele grzechów w swych myślach, słowach, czynach, które wyznał, ale których samo wspomnienie budzi zakłopotanie. Jezus, niczym arcykapłan w Dniu Oczyszczenia usunie ich zapis, tak że nawet w księgach Bożych nie będzie po nich śladu. Alleluja!



DZIEŃ POJEDNANIA


Podobna sekwencja, jak w siódmym rozdziale Daniela, występuje w ósmym rozdziale tej księgi. Po Medo-Persji reprezentowanej przez barana, Grecji symbolizowanej przez kozła, pojawia się Rzym w fazie pogańskiej (wzrost horyzontalny reprezentujący podbój terytorialny), a potem chrześcijańskiej (wzrost wertykalny reprezentujący podbój duchowy). Tam, gdzie w siódmym rozdziale następuje scena sądu, w ósmym mowa o oczyszczeniu świątyni. Sąd i oczyszczenie świątyni są bowiem tym samym wydarzeniem.

Daniel w tej sekwencji wybrał barana i kozła, aby reprezentowały pogańskie mocarstwa: Medo-Persję i Grecję. Dlaczego zamiast nieczystych bestii, jak poprzednio w tym rozdziale wybrał zwierzęta uznane w Pięcioksięgu za czyste? Uczynił tak, aby podkreślić główny motyw tego rozdziału, którym jest Yom Kippur - Dzień Pojednania, w którym te zwierzęta odgrywały ważną rytualną rolę. W czternastym wersecie tego rozdziału czytamy o oczyszczeniu świątyni:



"Aż do wieczora i poranku dni dwa tysiące trzysta, a będzie oczyszczona świątynia." (Dn.8:14).(3)



Porównanie sekwencji z siódmego i ósmego rozdziału Daniela


Rozdział 7
Rozdział 8
Symbol Znaczenie Znaczenie Symbol
Lew Babilonia - -
Niedźwiedź Medo-Persja Medo-Persja Baran
Pantera Grecja Grecja Kozioł
Smok Rzym pogański Rzym pogański Mały Róg -

podbój terytorialny

Mały Róg Rzym chrześcijański Rzym chrześcijański Mały Róg -

podbój duchowy

Sąd

w niebie

SĄD

PRZEDADWENTOWY

SĄD

PRZEDADWENTOWY

Oczyszczenie świątyni
Zniszczenie Małego Rogu Koniec świata i nastanie królestwa Bożego Koniec świata i nastanie królestwa Bożego Zniszczenie Małego Rogu




Ósmy rozdział Daniela zawiera liczne aluzje do Dnia Pojednania. Aluzje te rozumieli starożytni tłumacze Pisma Świętego, którzy bez wyjątku oddali występujące w powyższym cytacie słowo nisdaq jako "oczyszczona".(4) W Dniu Sądnym arcykapłan oczyszczał Miejsce Najświętsze z zapisu wyznanych grzechów (Kpł.16:19.30).

Daniel wskazuje na Dzień Pojednania używając terminu qodesh ("świątynia"), który aż siedmiokrotnie występuje w rozdziale Pięcioksięgu, który opisuje to święto (Kpł.16). Święta izraelskie ilustrowały poszczególne etapy służby Chrystusa. Wiosenne wskazywały na ziemską służbę Jezusa, zaś jesienne na Jego niebiańską służbę.

Ceremonie świątynne ilustrowały Boży plan zbawienia. Świątynia składała się z Miejsca Świętego i Najświętszego. Do Świętego kapłani wchodzili każdego dnia z krwią baranków składanych za wyznane grzechy, zaś do Najświętszego wchodził tylko arcykapłan - raz do roku w Dzień Sądny, aby usunąć ich zapis.

Człowiek, który przychodził z ofiarą kładł ręce na głowę zwierzęcia i wyznawał grzechy Bogu. W ten sposób symbolicznie przekazywał swe winy i karę na ofiarę. Tą krwią kapłan skrapiał zasłonę i pomazywał ołtarz kadzenia(5) (Kpł.4:6-7.17-18), symbolicznie przenosząc wyznane grzechy do świątyni.



Typologia starotestamentowych świąt


Święta Wiosenne

ZIEMSKA SŁUŻBA CHRYSTUSA

Święta Jesienne

NIEBIAŃSKA SŁUŻBA CHRYSTUSA

Pascha

UKRZYŻOWANIE

Święto Trąbienia

ADWENTOWE OŻYWIENIE RELIGIJNE

Święto Przaśników i Potrząsania
ZMARTWYCHWSTANIE
Dzień Pojednania
SĄD BOŻY
Zielone Świątki
ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO
Święto Namiotów
UCZTA BARANKA




Zapis grzechu pozostawał w świątyni, choć grzesznik odchodził usprawiedliwiony. Podobnie nasze grzechy są odpuszczone, gdy je wyznajemy Bogu, ale ich zapis pozostaje w świątyni niebiańskiej. W czasie ostatniej fazy swej służby w niebie, na którą wskazywały czynności arcykapłana w Dniu Pojednania, Chrystus usunie ten zapis.



Schemat świątyni izraelskiej



Miejsce

Najświętsze

Chleby Pokładne Kadź do

obmywań

Arka

Przymierza

Ołtarz do Kadzenia Miejsce

Święte

Dziedziniec
Świecznik Siedmio-ramienny Ołtarz

Całopalenia





W Dniu Sądnym na dziedziniec świątyni przyprowadzano dwa kozły. Jeden reprezentował "Pana", a drugi "Azazela" (Kpł.16:5-10). Z krwią pierwszego arcykapłan wchodził do Miejsca Najświętszego i dotykał nią przykrycia, czyli ubłagalni Arki Przymierza, a następnie pomazywał rogi ołtarza kadzenia i całopalenia. W ten sposób, krwią kozła reprezentującego Mesjasza, oczyszczał zarówno ludzi z grzechów, jak świątynię z ich zapisu (Kpł.16:16-20.30-33).

Po usunięciu ze świątyni zapisu wyznanych grzechów, arcykapłan przenosił je symbolicznie na głowę kozła "Azazela",(6) mimo, że wcześniej poniósł za nie śmierć kozioł "Pana"!. Z symboliki tej wynika, że grzechy, choć były odpuszczone, gdy Izraelici składali za nie ofiarę, to jednak ich zapis symbolicznie pozostawał w świątyni i był usuwany dopiero w Dniu Sądnym, który w biblijnej typologii reprezentuje sąd przedadwentowy.

Czy kozioł "Azazela" również symbolizował Chrystusa, jak uważają niektórzy? Nie. Po pierwsze, jego krew nie była przelewana, a "bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia" (Hbr.9:22). Po drugie, wyganiano go na pustynię (Kpł.16:20-22), podczas gdy ofiary wskazujące na Mesjasza ginęły w świątyni. Po trzecie, nie miał on żadnej cząstki w dziele pojednania, bo brał udział w ceremoniach Dnia Sądnego dopiero po zakończeniu oczyszczenia świątyni z zapisu grzechów (Kpł.16:20). Jedyna rzecz, jaka wtedy pozostawała do zrobienia NIE wiązała się z dziełem pojednania, lecz z wyrokiem - eliminacją grzechu i jego źródła. Po czwarte etymologia słowa "Azazel" wiąże je z diabłem. Dr Alfred Palla napisał w książce Skarby Świątyni:



"Słowo to w języku hebrajskim znaczyło między innymi: demoniczną istotę, pustynne miejsce zniszczenia i śmierci, oddawało też ideę eliminacji. Większość biblistów uważa że Azazel to epitet demonicznej istoty;(7) symbol przeciwnika Mesjasza. Pogląd ten ma za sobą wiele argumentów. Oto niektóre z nich: