Fragment pochodzi z książki: Jonatana Dunkel "Apokalipsa: Ostatnie wydarzenia na ziemi w proroctwach Pisma Świętego". Zamówienia kierować na adres: Orion, skr. poczt. 39, 26-600 Radomsko.

Biblia zapowiada, że przed przyjściem Chrystusa nastanie wielki czas ucisku. Przez blisko dwa tysiące lat chrześcijanie wierzyli, że jeśli żywo doczekają powrotu Chrystusa, to będą musieli przejść przez ten ucisk. Dwa wieki temu pojawiła się nowa teoria, zgodnie z którą znikną oni z ziemi przed tym czasem.

Nazywa się ją "sekretnym pochwyceniem", gdyż według niej zniknie z ziemi nagle i bez śladu duża część populacji. Wydarzenie to ma rozpocząć ostatnich siedem lat, w połowie których Antychryst zniesie ofiary składane Bogu w świątyni jerozolimskiej, zaś miliony Żydów nawrócą się na chrześcijaństwo. Za sprawą Antychrysta zapanuje na ziemi wielki ucisk, spadną plagi, po czym nastąpi widzialne przyjście Chrystusa.

Zgodnie z tym poglądem, przyjście Chrystusa ma dwie fazy: przed czasem ucisku Jezus przychodzi niewidzialnie tylko po nawróconych chrześcijan (sekretne pochwycenie), a po czasie ucisku przychodzi jawnie.

Wiara w sekretne pochwycenie zawdzięcza swoją rosnącą popularność bestsellerowi Hala Lindsey, The Late Great Planet Earth oraz popularnej serii fikcyjnych powieści Tima LaHaye i Jerry'ego Jenkinsa. Czy wiara ta ma oparcie w Słowie Bożym, czy też jest wytworem wyobraźni, jak wspomniane książki? Rozważmy argumenty w świetle nauk Pisma Świętego.

Zacznijmy od tego, że Nowy Testament posługuje się trzema greckimi słowami w odniesieniu do powrotu Chrystusa: paruzja, czyli "przyjście", apokalipsa, czyli "objawienie", oraz epifania, czyli "pojawienie się". Zwolennicy doktryny o sekretnym pochwyceniu twierdzą, że apostoł Paweł używa słowa paruzja opisując zabranie chrześcijan do nieba (1Tes.4:15), co ma dowodzić, że przyjście Chrystusa będzie sekretne. Słabość tego argumentu uwidacznia się jednak w tym samym liście, gdzie Paweł używa słowa paruzja mówiąc o przyjściu Jezusa "wraz ze wszystkimi Jego świętymi" (1Tes.3:13), które trudno byłoby nazwać sekretnym! Słowa paruzja apostoł używa, gdy mówi o powrocie Jezusa i zniszczeniu Antychrysta, które nastąpi podczas widzialnego powrotu Chrystusa (2Tes.2:8). Podobnie słowa apokalipsa i epifania występują w Nowym Testamencie zarówno wobec rzekomego "sekretnego pochwycenia" (1Kor.1:7; 1Tym.6:14), jak wobec widzialnego przyjścia Chrystusa (2Tes.1:7-8; 2:8), toteż nie sposób posługiwać się nowotestamentową terminologią za wsparcie dla teorii o przyjściu Chrystusa w dwóch fazach: niewidzialnej i widzialnej. Terminy paruzja, apokalipsa i epifania używane są bowiem wymiennie, aby opisać to samo wydarzenie. Można się zgodzić, że Biblia mówi o dwóch przyjściach Chrystusa, ale tylko w tym sensie, że najpierw przyjdzie On po zbawionych, aby zabrać ich do nieba (J.14:1-3; Mt.24:25-31), a po milenium przyjdzie z nimi w Nowej Jerozolimie, aby oddać w ich ręce odnowioną ziemię (Ap.20-21).

Zacytujmy tekst na jaki najczęściej powołują się zwolennicy teorii o sekretnym i niewidzialnym pochwyceniu chrześcijan przez Chrystusa.

"Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem." (1Tes.4:15-17).

Czy opis ten zawiera coś sekretnego i niewidzialnego? Przeciwnie. Mówi, że Chrystus "na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba", że wtedy "powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie", że wtedy zabrani zostaną do nieba ci, którzy żywo doczekali przyjścia Pana. "Głos" archanioła, dźwięk "trąby Bożej", zmartwychwstanie sprawiedliwych, zabranie wszystkich zbawionych na spotkanie z Chrystusem, nie implikują niczego sekretnego, ani niewidzialnego.

Przyjście Jezusa będzie niespodziewane dla tych, którzy nie oczekują Jego powrotu (2P.3:10; 1Tes.5:2-4). Ale czy będzie niewidzialne? Aniołowie Boży powiedzieli uczniom Jezusa: "Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba" (Dz.10:11). Skoro Jezus przyjdzie "tak samo", jak widzieli Go uczniowie odchodzącego do nieba, co znaczy że Jego przyjście po nas będzie widzialne, a nie sekretne.

Czy możemy umieścić przyjście Chrystusa po zbawionych przed czasem ucisku? Nie bardzo. Pan Jezus mówiąc na górze Oliwnej o wielkim prześladowaniu, które poprzedzi Jego przyjście, obiecał, że "gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony" (Mt.24:22). Zakładał więc obecność nawróconych na ziemi podczas tych końcowych prześladowań. Argument, że Jezus miał tu na myśli nawróconych Żydów, a nie swój kościół, rzucałby cień na charakter Boga, który miałby zabrać z ziemi nawróconych chrześcijan przed uciskiem, a pozostawić na niej wierzących Żydów. Takie myślenie ignoruje też fakt, że słowa te były skierowane do apostołów reprezentujących zarówno Żydów, jak kościół chrześcijański. Tak to rozumieli Marek i Łukasz, dlatego zawarli ten fragment w swych Ewangeliach, które kierowali głównie do pogan (Łk.21; Mk.13). Pismo Święte mówi, że w Chrystusie "nie ma już Żyda ani poganina" (Gal.3:28), bo wszyscy, którzy należą do Chrystusa są "potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą - dziedzicami" (Gal.3:29).

Zauważmy podobieństwa między słowami Jezusa, które wypowiedział o swoim przyjściu na górze Oliwnej a cytowaną już zapowiedzią paruzji apostoła Pawła (1Tes.4:15-17).

"Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich z wielką mocą i chwałą. Pośle on swoich aniołów z trąbą o głosie potężnym i zgromadzą Jego wybranych z czterech stron świata, z jednego krańca nieba aż do drugiego." (Mt.24:30-31).

Zwolennicy teorii o "sekretnym pochwyceniu" odnoszą tekst z listu apostoła Pawła (1Tes.4:15-17) do niewidzialnego przyjścia przed końcowymi prześladowaniami, zaś powyższą wypowiedź Jezusa (Mt.24:30-31) do Jego powrotu po czasie ucisku. W obu wypowiedziach mowa o przyjściu Chrystusa z aniołami i przy głosie trąb, czemu towarzyszy zebranie zbawionych na spotkanie z Jezusem, co dowodzi że chodzi o jedno i to samo wydarzenie.

Z powyższych tekstów płynie wniosek, że Jezus zabierze sprawiedliwych z ziemi po wielkim ucisku czasów końca, a nie przed nim. Jezus nie obiecał wierzącym, że zabierze ich z ziemi przed prześladowaniami, natomiast obiecał ochronę w czasie ich trwania: "Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale abyś ich ustrzegł od złego" (J.17:15). Także apostoł Paweł pisze, że sprawiedliwi doznają ulgi dopiero w czasie przyjścia Chrystusa, które wyniszczy tych, którzy prześladowali lud Boży:

"Bo przecież jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, a wam, uciśnionym, dać ulgę wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swej potęgi w płomienistym ogniu, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni Ewangelii. (2Tes.1:7-8).

Apostoł Paweł pisał List do Tesaloniczan, aby skorygować panujący tam błędny pogląd, że Jezus już powrócił. Napisał, aby nie dali się zwieść, gdyż najpierw przyjdzie odstępstwo w kościele chrześcijańskim, które zrodzi Antychrysta, prześladującego prawdziwy lud Boży (2Tes.2:1-6). Czy Paweł, gdyby wierzył, że kościół zostanie zabrany z ziemi do nieba przed prześladowaniami Antychrysta, dowodziłby, że chrześcijanie przed powrotem Chrystusa będą świadkami działalności Antychrysta? (2Tes.2:2-5). Pomyśl.

Księga Apokalipsy mówi o prześladowaniach i wielkim ucisku, jaki sprowadzi na ziemię w ostatnich dniach przymierze symbolizowane przez Bestię z Morza, Smoka i Fałszywego Proroka (Ap.16). Jan opisuje ostatnie wydarzenia szczegółowo. Czy wspomina o sekretnym pochwyceniu chrześcijan do nieba przed czasem ucisku? Nie, wręcz przeciwnie, zbawieni ukazani są w Apokalipsie, jako ci, "którzy przychodzą z wielkiego ucisku"! (Ap.7:14). Niektórzy znów argumentują, że odnosi się to do nawróconych w tym czasie Żydów. Zwróćmy jednak uwagę, że Jan w Apokalipsie nigdzie nie rozróżnia między wierzącymi pochodzenia żydowskiego a pogańskiego. Przeciwnie, pisze że zbawieni, "którzy przychodzą z wielkiego ucisku" są "z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków" (Ap.7:9). Fraza ta pojawia się w Apokalipsie, ilekroć opisuje on lud Boży ostatnich dni (Ap.5:9; 10:11; 13:7; 14:7). Ostatnie słowa Jezusa w Apokalipsie potwierdzają, że zawarte w niej wizje mówią "o tym, co dotyczy Kościoła" (Ap.22:16), nie zaś tego, co tyczy się Żydów.

Apokalipsa ukazuje Kościół Boży w czasach końca jako prześladowany, lecz otoczony opieką Bożą; jako uciskany, lecz chroniony; jako bliski wyniszczenia, ale uratowany. Opis losów Kościoła Bożego w czasach końca przywołuje na pamięć ochronę, jakiej Izraelici doznali podczas plag egipskich (Wj.11:7) oraz wybawienie, jakiego doświadczyli w czasach Hamana i Estery. Apokalipsa mówi, że Bóg pieczętuje swój lud przed czasem ucisku, aby Jego dzieci ostały się w czasie plag (Ap.7:3; 9:4).

W centrum wierzenia o sekretnym pochwyceniu jest ostatnich siedem lat z proroctwa Daniela o 70 tygodniach - 490 latach (Dn.9:27). Jego zwolennicy w sposób sztuczny odrywają ten ostatni tydzień od reszty i przenoszą go w czasy końca, twierdząc, że w połowie tych ostatnich siedmiu lat Antychryst przerwie ofiary składane w świątyni izraelskiej i rozpęta wielkie prześladowanie nawróconych Żydów.⁽¹⁾

Warto zwrócić uwagę, że proroctwo o 70 tygodniach lat jest częścią najdłuższego okresu proroczego w Biblii, który wynosi 2300 lat (Dn.8:14) i miał sięgać "czasu końca" (Dn.8:17). Proroctwo o 70 tygodniach lat dla Izraela jest integralną częścią proroctwa o 2300 latach.

"Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem, by położyć kres nieprawości, grzech obłożyć pieczęcią i odpokutować występek, a wprowadzić wieczną sprawiedliwość, przypieczętować widzenie i proroka i namaścić to, co najświętsze. Ty zaś wiedz i rozumiej: Od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do Władcy-Pomazańca - siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie." (Dn.9:24-25).

Słowo "ustalono" (hebr. hatak) oznacza "odciąć" w sensie oddzielenia czegoś od większej całości.⁽²⁾ Potwierdza to, że 70 tygodni (490 lat) należy do wcześniej wspomnianego okresu 2300 lat. Początek obu wytycza "słowo o ponownej odbudowie Jeruzalemu", a więc dekret wydany w 457 roku p.n.e. przez króla Artakserksesa (Ezd.7:8-11), dzięki któremu Jerozolima odzyskała jurysdykcję polityczną i administracyjną.⁽³⁾

Jezus miał być namaszczony na Mesjasza w 69 tygodni (483 lat) od wydania tego dekretu, czyli w 27 roku n.e. W trzy i pół roku później miał umrzeć, znosząc wskazujące na Niego ofiary (Dn.9:27). Jezus przyjął chrzest w 27 roku n.e. W trzy i pół roku później, a więc "około połowy tygodnia" w 31 roku zniósł swą śmiercią ofiary, które Go symbolizowały. Prześladowania chrześcijan przez Żydów rozpoczęte w 34 roku n.e. zakończyły 490 lat łaski danych Izraelowi, jako narodowi wybranemu.

"Utrwali on przymierze dla wielu przez jeden tydzień. A około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara z pokarmów. Na skrzydle zaś świątyni będzie ohyda ziejąca pustką i przetrwa aż do końca, do czasu ustalonego na spustoszenie." (Dn.9:26-27).

Wielką tragedią teorii o sekretnym pochwyceniu jest to, że odnosi ona jedno z najpiękniejszych proroctw zapowiadających pierwsze nadejście Mesjasza (Dn.9:24-27) do Antychrysta, który rzekomo ma przerwać w czasach końca składanie ofiar w świątyni izraelskiej. Prorok Daniel zapowiedział ustanie ofiar składanych w dawnej świątyni izraelskiej, gdyż znalazły wypełnienie w śmierci Jezusa na krzyżu Golgoty, dlatego apostoł Paweł napisał, że ofiary były tylko cieniem, który wskazywał na Jezusa (Kol.2:16-17).

W podsumowaniu możemy powiedzieć, że doktryna o sekretnym pochwyceniu nie znajduje potwierdzenia w nowotestamentowej terminologii (greckie słowa: paruzja, apokalipsa, epifania), ani opis przyjścia Chrystusa (głos archanioła, dźwięk trąby Bożej, zmartwychwstanie sprawiedliwych), ani chronologia wydarzeń (czas ucisku zostanie skrócony ze względu na wybranych, którzy będą musieli przezeń przejść), ani siedemdziesiąty tydzień z księgi Daniela, który znalazł już wypełnienie w czasach Jezusa.

"Sekretne pochwycenie" kościoła Bożego przed czasem ucisku, masowe nawrócenie Żydów, działalność Antychrysta zwrócona przeciwko świątyni izraelskiej wydają się fantazją. Słowo Boże zapowiada, że działanie Antychrysta rozciąga się na całą erę chrześcijańską, kulminując w czasach końca. Biblia opisuje przyjście Chrystusa jako jedno, wielkie wydarzenie, widoczne przez wszystkich na całej ziemi, któremu towarzyszyć będzie zmartwychwstanie sprawiedliwych zmarłych i przemienienie tych, którzy żywo doczekają przyjścia Jezusa.

Wszystko to nie pasuje do teorii o sekretnym, niewidzialnym przyjściu Jezusa Chrystusa po zbawionych. Pasuje do niej natomiast przestroga naszego Pana, który powiedział: "Strzeżcie się, żeby was kto nie zwiódł... Albowiem jak błyskawica zabłyśnie na wschodzie, a świeci aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego" (Mt.24:4.27).

PRZYPISY:

1. Józef Flawiusz, Wojny żydowskie, 6, 5:2 w: The Works of Josephus, Peabody, Massachusetts: Hendrickson Publishers, 1987, s. 741.

2. The New Brown, Driver, Gesenius Hebrew and English Lexicon, Peabody, Massachusetts: Hendrickson Publishers, 1979, s. 367; Theological Wordbook of the Old Testament, red. Laird R. Harris, Chicago: Moody Press, 1980, s. 334.

3. Dopiero w wyniku tego dekretu Jerozolima została kompletnie odbudowana, odzyskując status metropolii, dlatego wszystkie trzy dekrety występują w Biblii, jako jeden ciąg: "I doprowadzili budowę do skutku, zgodnie z rozkazem Boga izraelskiego i z rozporządzeniem Cyrusa i Dariusza - oraz Artakserksesa, króla perskiego" (Ezd.6:14).

Adres serwisu:
http://www.eliasz.pl

Chrzescijanski Serwis Promocyjny

Ostatnie zmiany: 31.12.2000 r.

[początek]