Fragment pochodzi z książki: Jonatana Dunkel "Apokalipsa: Ostatnie wydarzenia na ziemi w proroctwach Pisma Świętego". Zamówienia kierować na adres: Orion, skr. poczt. 39, 26-600 Radomsko.

Idea spowiedzi usznej ma swe korzenie w środowiskach monastycznych, gdzie około IV wieku istniał zwyczaj zwierzania się z duchowych zmagań przełożonemu. Grzegorz VII (1073-85), sam zakonnik, próbował wprowadzić spowiedź uszną do kościoła, gdy stał się papieżem, ale nakaz w tej sprawie wydał dopiero "czwarty sobór laterański w roku 1215," jak podaje katechizm kościoła katolickiego.⁽¹⁾

Spowiedź uszna była wygodna dla kleru, gdyż pozwalała na wgląd w życie wszystkich warstw społecznych bez utrzymywania wywiadu. Wyznaczane pokuty przynosiły zaś kościołowi niemały dochód.

Autorem tego nakazu nie był jednak Jezus, ani apostołowie. Pismo Święte nie zawiera ani jednego przykładu spowiedzi usznej! Mówi natomiast o spowiedzi serca, do której nie potrzeba pośrednictwa człowieka (Ps.51:1-11). Zachęca nas do wyznawania grzechów bezpośrednio Bogu, gdyż "każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów" (Dz.10:43).

Pan Jezus uczył nas zwracać się z grzechami bezpośrednio do Boga, gdyż tylko On może odpuścić nasze grzechy: "Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego... Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie... przebacz nam nasze winy." (Mt.6:6-12).

Apostołowie, gdyby otrzymali autorytet do odpuszczania win, jaki Rzym w średniowieczu dał swoim kapłanom, korzystaliby z niego. Okazji bowiem nie brakowało. A jednak, gdy na przykład Szymon z Samarii popełnił grzech, apostoł Piotr zamiast go wyspowiadać, polecił, żeby wyznał grzechy bezpośrednio Bogu: "Odwróć się od tej nieprawości swojej i proś Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł serca twego" (Dz.8:22).

Co w takim razie oznaczają słowa Jezusa: "Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane" (J.20:22-23)? Przede wszystkim nie odnosiły się tylko do jedenastu apostołów, lecz do całego ówczesnego kościoła - mężczyzn i kobiet, którym ukazał się Jezus po zmartwychwstaniu (Łk.24:33; J.20:19). Nie mogą więc służyć za argument na rzecz odpuszczania grzechów wyłącznie przez duchownych! Tym bardziej, że Bóg uznaje tylko jednego pośrednika - Jezusa (1Tym.2:5), który w tym celu oręduje za nami (Hbr.8:1-3; 1J.2:1-2).

Odpuszczanie, o którym mówił Pan Jezus w powyższym wersecie dotyczy dyscypliny kościelnej. Chrześcijanin, który otwarcie przekracza przykazania musi być napomniany, a gdy trwa w grzechu, usunięty, aby nie wystawiał reputacji kościoła na szwank. Ten zaś, kto się nawraca, może być przyłączony. W tym celu każdy lokalny kościół otrzymał od Chrystusa autorytet odpuszczania i zatrzymywania, związywania i rozwiązywania:

"Gdy twój brat zgrzeszy idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie." (Mt.18:15-18).

Wszyscy wierzący mogą i powinni przychodzić w sprawie swoich grzechów bezpośrednio do Boga (Łk.18:9-14). Odpuszczanie grzechów jest wyłącznym atrybutem Boga. Bóg powiedział: "Ja, jedynie Ja, mogę przez wzgląd na siebie zmazać twoje przestępstwa i twoich grzechów nie wspomnę" (Iz.43:25).

W świetle nauk Pisma Świętego spowiadanie się człowiekowi zdaje się na nic. Zauważmy, że także apostoł Jan poleca udać się z grzechami bezpośrednio do Boga:

"Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości... Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i całego świata." (1J.1:9; 2:1-2).

PRZYPISY:

1. Zob. Francis John Butler, Holy Family Series of Catholic Catechisms, Boston: Thomas J. Flynn, 1914, t. 3, s. 203.

Adres serwisu:
http://www.eliasz.pl

Chrzescijanski Serwis Promocyjny

Ostatnie zmiany: 31.12.2000 r.

[początek]