Fragment pochodzi z książki: Jonatana Dunkel "Apokalipsa: Ostatnie wydarzenia na ziemi w proroctwach Pisma Świętego". Zamówienia kierować na adres: Orion, skr. poczt. 39, 26-600 Radomsko.

"A szósty wylał swą czaszę na rzekę wielką, na Eufrat. A wyschła jej woda, by dla królów ze wschodu słońca droga stanęła otworem." (Ap.16:12).

Powyższe słowa są aluzją do upadku starożytnego Babilonu, który uważany był za miasto nie do zdobycia. Nagromadzone w nim zapasy żywności starczyłyby na dziesiątki lat, zaś Eufrat dostarczał świeżej wody, pozwalając na uprawę pól wewnątrz murów.

Mimo to Babilon upadł w ciągu jednej nocy.

Tej nocy babiloński król Baltazar wyprawił ucztę, choć pod murami stały już wojska medo-perskie, które przywiódł ze wschodu król Cyrus. Baltazar kazał podać nałożnicom i książętom wino w naczyniach ze świątyni Bożej w Jerozolimie. W tym, co poświęcone Bogu, uczcili demony kryjące się za babilońskimi bożkami (Dn.5:23).

Wszyscy otrzeźwieli jednak, gdy ręka Boga wypisała na ścianie pałacu cztery słowa: "Mene, Mene, Tekel, Uparsin" (Dn.5:25). Był to wyrok, który znaczył: Twoje panowanie dobiegło kresu; zostałeś zważony i znaleziony lekkim; Babilon zostanie wydany w ręce Persów (Dn.5:26-28).

Cyrus kazał wykopać kanał, którym odprowadził wody Eufratu do pobliskiego rezerwuaru.⁽¹⁾ Poziom rzeki opadł, a wtedy jego żołnierze weszli nocą do miasta pod kratami wyschłego koryta rzeki. Mieszkańcy Babilonu niczego nie zauważyli, bo byli pijani.

Dla ludu Bożego oznaczało to koniec niewoli babilońskiej, dlatego Cyrus jest w Starym Testamencie prototypem Mesjasza (Iz.41:2). W czasach końca Mesjasz także nadejdzie na czele armii, ale z kosmicznego wschodu, aby wybawić swój lud spod opresji duchowego Babilonu (Mt.24:27).

Babilon w Apokalipsie to "Wielka Nierządnica, która siedzi nad wielu wodami, z którą nierządu dopuścili się królowie ziemi, a mieszkańcy ziemi się upili winem jej nierządu" (Ap.17:2). Jego nierząd polega na wymieszaniu prawdy z fałszem i religii z polityką (Iz.23:15-17). Wody Eufratu, które zasilają duchowy Babilon to ludy, które wspierają odstępcze religie (Ap.17:15).

Szósta plaga przyniesie rzecz niespodziewaną. Wsparcie narodów dla Nierządnicy ustanie. Ustanie tak nagle, jak upadł starożytny Babilon (Ap.17:16-18). Co spowoduje niespodziewany upadek odstępczych kościołów?

Klucz do odpowiedzi na powyższe pytanie dostarcza wyrok wypisany przez Boga w pałacu Baltazara. Podczas piątej plagi (ciemności) Bóg ogłosi światu wyrok na duchowy Babilon. Wywyższy swoje Prawo w miejsce ludzkiej tradycji. Ellen White tak oddaje ten moment w książce Wielki Bój:

"Z okrzykami tryumfu i bluźnierstwa tłumy niepobożnych zamierzają rzucić się na swe ofiary, gdy nagle wielka ciemność, gęstsza od najciemniejszej nocy, ogarnia ziemię. Tęcza jaśniejąca tą chwałą, która spływa od tronu Bożego wydaje się okrywać każdą modlącą się grupkę ludu Bożego. Pełen wściekłości tłum zatrzymuje się wpół kroku. Szydercze wrzaski zamierają. Ludzie zapominają o przedmiocie swej morderczej złości. Miotani obawami spoglądają na symbol Bożego przymierza otaczający grupki sprawiedliwych, pragnąc znaleźć osłonę przed wielkim blaskiem...

Gęste chmury wciąż jeszcze przesłaniają niebo, ale tu i ówdzie przebijają się promienie słońca, niczym oko mściwego Boga. Błyskawice przecinają niebo, otaczając ziemię warstwą ognia. Ponad przejmującym rykiem grzmotów, tajemnicze i straszne głosy oznajmiają wyrok na bezbożnych. Nie wszyscy pojmują znaczenie tych słów, ale rozumieją je dobrze fałszywi nauczyciele. Jeszcze niedawno z tryumfującym okrucieństwem, lekceważąco i zuchwale występowali przeciwko ludowi Bożemu, a teraz drżą sparaliżowani strachem. Ich żałosny lament jest głośniejszy od ryku przyrody...

Na niebie ukazuje się ręka trzymająca dwie złożone kamienne tablice. Prorok mówi: "Niebiosa zwiastują sprawiedliwość Jego, ponieważ sam Bóg jest sędzią!" (Ps.50:6). Święte prawo, wyraz Bożej sprawiedliwości, ogłoszone wśród grzmotów i błyskawic na górze Synaj jako przewodnik dla człowieka, teraz ukazuje się ludziom, jako podstawa sądu. Ręka otwiera tablice ukazując dziesięć przykazań, wypisanych ognistymi literami. Słowa są tak wyraźne, że każdy może je odczytać. Pamięć zostaje pobudzona, ciemność spowodowana zabobonami i odstępstwem znika z umysłu każdego człowieka. Słowa Boże - krótkie, zwięzłe, pełne autorytetu - widzą wszyscy mieszkańcy ziemi.

Nie sposób opisać trwogę i rozpacz tych, którzy podeptali Boże przykazania. Bóg dał im prawo, aby mogli z nim porównać swe charaktery, poznać błędy i niedostatki, gdy jeszcze był czas na nawrócenie. Zlekceważyli je i nauczali, aby inni czynili to samo, po to by zyskać przychylność świata. Starali się przymusić lud Boży do znieważenia Bożego sabatu. Potępia ich teraz to samo prawo, które odrzucili. Z przerażającą wyrazistością widzą, że nie mają nic na swoją obronę. Sami wybrali komu chcą służyć i kogo czcić. Prorok mówi: 'Wtedy znowu dostrzeżecie różnicę między sprawiedliwym a bezbożnym, między tym, kto Bogu służy, a tym, kto Mu nie służy' (Mal.3:18)."⁽²⁾

Wtedy ludzie, tak jak goście Baltazara, wytrzeźwieją z "wina nierządu" duchowego Babilonu. Rodzice skierują słowa goryczy do dzieci, dzieci oskarżą rodziców, bracia siostry, a siostry braci. Wszyscy zgodzą się jednak, że największą winę ponosi kler. Usta, które schlebiały duchowym przywódcom, teraz im złorzeczą. Ręce, które ich oklaskiwały, teraz podnoszą się do ciosu. Zawziętość z jaką ruszyli, aby wyniszczyć lud Boży, spada na tych, którzy do niej podjudzali. Broń ukuta przeciw wyznawcom Boga zwraca się przeciw inicjatorom prześladowań (Ap.13:10). Rozpoczyna się rzeź zapowiedziana przez Jeremiasza:

"Biada pasterzom, którzy gubią i rozpraszają owce mojego pastwiska, mówi Pan! Dlatego tak mówi Pan, Bóg Izraela, o pasterzach, którzy pasą mój lud: To wy rozproszyliście moje owce i rozpędziliście je, a nie zatroszczyliście się o nie. Toteż ukarzę was za złe wasze uczynki - mówi Pan... Biadajcie, pasterze i krzyczcie, tarzajcie się w popiele, przewodnicy owiec, gdyż nadeszły dni waszej rzezi, roztrzaskam was i padniecie jak okazałe barany! I nie będzie ucieczki dla pasterzy ani ocalenia dla przewodników owiec. Słuchaj! Krzyk pasterzy i biadanie przewodników owiec." (Jer.23:1-2; 25:34-36).

Tak wyschnie rzeka "ludów i tłumów, narodów i języków" (Ap.17:15), która przez wieki wspierała Babilon. Ludzie nie tylko cofną swe wsparcie, ale zwrócą się przeciwko tym, którzy uchodzili za narzędzia Boże. Tak, w myśl przewijającej się przez całą Apokalipsę poetyckiej sprawiedliwości, dokona się szósta plaga.

PRZYPISY:

1. Herodot, Dzieje, ks. 1; Ksenofont, Cyropaedia, 7:5.

2. Ellen G. White, The Great Controversy, Battle Creek, Michigan: Review and Herald, 1888, s. 635-640; tłum. polskie: Wielki Bój, Warszawa: Znaki Czasu, 1983, s. 491-494.

Adres serwisu:
http://www.eliasz.pl

Chrzescijanski Serwis Promocyjny

Ostatnie zmiany: 31.12.2000 r.

[początek]