Sens, jaki niektórzy nadają nowotestamentowemu słowu "hades" skażony jest wpływem religii rzymskiej oraz hellenizmu. Aby dojrzeć nowotestamentowe znaczenie tego słowa musimy oprzeć się na egzegezie biblijnych tekstów, które go używają. Następnie powinniśmy porównać je ze starotestamentowym odpowiednikiem słowa "hades", którym jest "szeol", a nie ze znaczeniem, jakie oba te słowa przybrały w rezultacie poglądów opartych na lekturze Homera a nie Biblii. Homer bowiem używał słowa "Hades" na oznaczenie krainy, gdzie zmarli prowadzą nieśmiertelną egzystencję. We wczesnych wiekach kościół rzymski przejął ten pogański koncept. Odtąd także greckie słowo "hades" występujące w Nowym Testamencie zaczęto rozumieć i tłumaczyć na inne języki (w tym polski) jako "piekło" - miejsce wiecznej kaźni potępionych.
Hebrajskie słowo "szeol" występuje 65 razy w Starym Testamencie. Lektura wszystkich 65 przypadków wskazuje, że najbliższym synonimem słowa "szeol" jest "grób" lub "cmentarz". W takim znaczeniu używali słów "szeol" czy "hades" tak wybitni bibliści jak Henry Constable, E. W. Bullinger, J. H. Pettingell. Takiego zdania był także William Smith.(1) Leroy E. Froom napisał w swym monumentalnym dziele:
"A careful examination of the sixty-five sheol passages will show that the word "gravedom" - not primerily the place of interment or the locality of departed spirits, but the condition of death or the death-state - offers the nearest suitable preponderant rendering. The insertion of "gravedom" for sheol into the sixty-five texts where sheol appears, would clarify the whole problem, and afford the nearest possible uniform meaning. The harmony and consistency would result, and a semblance of order come out ot much confusion. Added to this is the fact that the New Testement Greek hades, equivalent of the Hebrew sheol, may likewise be consistently translated gravedom. This is further reason for approving this term."(2)
Podaję luźne (ze względu na jego techniczność) tłumaczenie powyższego tekstu: "Uważne zbadanie 65 przypadków użycia słowa "szeol" pokazuje, że słowo "grób" - "cmentarz" - nie jako miejsce duchów ludzi zmarłych, lecz jako stan śmierci - oferuje najbliższe adekwatne znaczenie. Użycie słowa "grób" w każdym z 65 przypadków, gdzie pojawia się w Biblii słowo "szeol" wyjaśniłoby problem, jaki się wiąże z jego tłumaczeniem, oferując najbliższe możliwe jednolite znaczenie. Zapanowałaby harmonia i zgodność w miejsce obecnego zamieszania w tej sprawie. Także fakt, że nowotestamentowe greckie słowo "hades", które jest odpowiednikiem hebrajskiego "szeol", może również być konsekwentnie tłumaczone jako "grób", przemawia za tym terminem.
Następujące teksty bibijne (a przykłady możnaby mnożyć) wskazują, że "grób" jest najbliższym synonimem biblijnego "szeolu" i "hadesu":
Zarówno hebrajskie słowo "szeol" jak greckie
"hades" są synonimami cmentarzyska, grobu, stanu
śmierci, krainy w której panuje śmierć, gdzie nie ma życia:
"Bo po śmierci nie pamięta się o Tobie, a w krainie
umarłych [hebr. szeol], któż Cię wysławiać będzie"
(Ps.6:6). Dlatego wierzący, którzy chowali świętego Szczepana
w grobie nie radowali się, że poszedł do nieba, lecz
"opłakiwali go wielce" (Dz.8:2). Apostoł Paweł nie
pocieszał chrześcijan, którzy utracili bliskich pogańską
nauką, że zmarli w Chrystusie prowadzą lepsze życie po
śmierci, ale prawdą o zmartwychwstaniu, podkreślając, że
zmarli "śpią" nie wiedząc o niczym, dopóki nie
zbudzi ich głos Chrystus podczas zmartwychwstania (1Kor.15:52):
"Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł
i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa
przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli. A to wam mówimy
na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy
życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy
zasnęli. Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła
i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci,
którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy
przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach
w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem.
Przeto pocieszajcie się nawzajem tymi słowy."
(1Tes.4:13-18) [podkreślenia moje A.P.)
Słowa "gehenna" oraz "hades", choć oba tłumaczone w polskich przekładach Biblii jako "piekło" mają różne znaczenie. Warto zwrócić uwagę, że wszystkie miejsca, w których występuje "gehenna" nie odnoszą się do czasu obecnego, lecz do przyszłego (np. Mt.5:22.29-30; 10:28; 18:9; 23:15.33). Piekło ("gehenna") nie płonie obecnie, jak błędnie naucza wiele kościołów, jezioro ognia (gr. gehenna) wciąż jest przyszłością. W tym piekle spłonie Szatan, jego aniołowie i wszyscy niesprawiedliwi (Ap.20:10. 14-15). W nim spłonie również śmierć i zawsze towarzyszący jej "hades", w którym przebywali wszyscy zmarli ludzie (nie tylko niepobożni!) oczekując na zmartwychwstanie do życia wiecznego lub na wieczną śmierć (J.5:28-29).
Nie tylko Szczepan, ale nawet starotestamentowy bohater wiary król Dawid nie poszedł do nieba, ale zgodnie ze świadectwem Biblii, wciąż pozostaje w swym grobie: "Bo Dawid nie wstąpił do nieba" (Dz.2:34). Najlepszym przykładem tego, co dzieje się ze sprawiedliwymi między chwilą śmierci a zmartwychwstania jest los Pana Jezusa. Biblia mówi, że Chrystus zakosztował śmierci "sprawiedliwy za niesprawiedliwych" (1P.3:18; Heb.2:9). Pozostawał w "hadesie" (grobie, cmentarzysku, krainie umarłych) przez trzy dni do czasu swego zmartwychwstania w niedzielę rano, dlatego Credo mówi: "Zstąpił do piekieł (gr. hades - cmentarz, grób, kraina umarłych), a trzeciego dnia zmartwychwstał". Słowo "hades" i "szeol" są w tekście biblijnym tak blisko powiązane ze śmiercią i grobem, że tłumacze często oddają je jako "śmierć" (zob. 1Kor.15:55; Oz.13:14).
Jak widzimy w "hadesie" znajdują się nie tylko niebobożni, jak wierzyli poganie, ale także słudzy Boży, nawet sam Chrystus zakosztował śmierci i "hadesu", który zawsze idzie z nią w parze (Ap.6:9; 20:13-14). Jezus zmartwychstał. Podobnie sprawiedliwi jak niesprawiedliwi zmartwychwstaną z grobu, cmentarza, objęć śmierci, krainy umarłych (hebr. "szeol", gr. "hades").
"Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego: a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia." (J.5:28-29)
Bóg obiecuje, że nie pozostawi nas w grobie zniszczeniu: "A nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei, bo nie zostawisz duszy [psyche] mojej w otchłani [hadesie] I nie dopuścisz, by święty twój oglądał skażenie." (Dz.2:26-27). Nawiasem mówiąc ten tekst nie tylko utożsamia hades z grobem, ale także pokazuje, że ciało i dusza (psyche) spoczywają razem do czasu powtórnego przyjścia Chrystusa.
Przy tej okazji warto podkreślić, że Słowo Boże nie naucza, że ludzie mają nieśmiertelną duszę, a w związku z tym, że po śmierci będą niezniszczalni. Poganie akceptując dualizm wierzyli, że dobro nie może unicestwić zła, a więc Bóg nie potrafi pokonać zła. Może je wtrącić do piekieł, ale nie może go unicestwić. Biblia naucza czegoś innego. Tylko Bóg jest nieśmiertelny i ma nieśmiertelność (1Tym.1:17; 1Tym.6:16). Pozostałe istoty mają życie wyłącznie dzięki Niemu.
Poza Bogiem nikt nie ma nieśmiertelności. Biblia mówi
wyraźnie: "Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego,
nie ma żywota" (1J.5:12). Alternatywą tej prawdy jest
kłamstwo. Czy wiesz, że Szatan wygłosił pierwsze kazanie na
temat nieśmiertelności duszy? To on skłamał pierwszym
rodzicom, mówiąc: "Na pewno nie umrzecie" (Rdz.3:4)?
Czy jest tylko przypadkiem, że ta nauka jest filarem wszystkich
pogańskich systemów religijnych? Czy przypadkiem stanowi
nieodzowny element wszystkich form okultyzmu włącznie z ruchem
New Age? Bez nauki o nieśmiertelnej ludzkiej duszy oczywiście
nie byłoby nauki o piekle ani czyśćcu. Zachęcam do zapoznania
się z artykułem pt. "Życie po śmierci?".
Pan Jezus powiedział wyraźnie, że alternatywą dla życia wiecznego jest "zginąć": "Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny" (J.3:16). Apostoł Paweł nie mógł oddać tej kwestii jaśniej, gdy powiedział: "Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym" (Rz.6:23).
Poniżej podaję kilkanaście z terminów występujących w Starym i Nowym Testamencie, gdy mowa o losie niesprawiedliwych. Warto zapoznać się z każdym z poniższych tekstów i przyjąć nieunikniony wniosek, który wskazuje, że losem niezbawionych będzie unicestwienie, a nie wieczne męki w piekle:
Bóg jest Bogiem miłości. Męczenie ludzi
przez nieskończoność w piekle, które nie ma żadnej zbawczej
roli, nie harmonizuje z prawdziwym charakterem Boga. Wieczna
kaźń dla samej kaźni jest wytworem perwersyjnej i sadystycznej
imaginacji, jaka cechuje Szatana. Jezioro ognia, w którym
zgodnie z powyższymi tekstami zginą (spłoną) niepobożni jest
aktem zarówno sprawiedliwości jak i miłosierdzia. Wieczne
cierpienie w piekle nie służyłoby niczemu, a przecież zgodnie
z wierzeniami kościołów, które hołdują tej idei, z piekła
nie ma wybawienia. Ten pogański przesąd utrudnia ludziom pełne
poznanie Ewangelii, gdyż zniekształca charakter Boga
przypisując mu cechy jego przeciwnika.
* * *
Napotykając w Biblii na teksty, które z pozoru potwierdzają niebiblijną naukę o piekle czy nieśmiertelności duszy (np. przypowieść o Łazarzu, czy wypowiedź Jezusa na krzyżu z przestawionym przecinkiem), warto pamiętać, że w Biblii jest kilkadziesiąt tekstów, które mówią jednoznacznie, że całkowita i wieczna zagłada będzie losem niezbawionych. Jej namiastką było zniszczenie w czasach Noego. Tym razem jednak, zamiast w morzu wody zginą w jeziorze ognia (gr. "gehenna").
W związku z tym, że "cała Biblia jest natchniona" (2Tym.3:16), także i te nieliczne teksty, które z pozoru wydają się zaprzeczać reszcie, gdy podejdziemy do nich bez uprzedzeń, jakie narzuciła nam tradycja, jeśli poddamy je uczciwej egzegezie i odczytamy w ich kontekście, okażą się być w harmonii z resztą Słowa Bożego. Próby wyjaśniania wspomnianych kilku tekstów podjąłem się już w książce "Apokalipsa: Czasy końca w proroctwach Biblii", dlatego na ten temat pozwolę sobie zarekomendować poniższe artykuły, które z pochodzą z tej książki:
Życie po śmierci?
Biblijna prawda o piekle
Czyściec?
Autor udostępnił tekst 18 października 1998 r.
|
kontak z autorem serwisu
Sylwestrem Szady |
sylwetka i pisarski dorobek
autora artykułu
kontakt z autorem artykułu Alfredem Palla Wydawnictwo BETEZDA |
Adres serwisu:
http://www.eliasz.pl
Chrzescijanski Serwis Promocyjny
Ostatnie zmiany: 18.10.1998 r.
[początek]
