Sporne teksty Maryjne

Pan Jezus, przewidując tendencje ludzkie do wywyższenia Królowej Niebios w miejsce Boga, nie powiedział niczego, co przyczyniłoby się do krzewienia tego pogańskiego kultu (Mk.3:31_35; J.2:1-4). Przeciwnie, gdy "pewna niewiasta z tłumu, podniósłszy swój głos, rzekła do Niego: Błogosławione łono, które cię nosiło, i piersi, które ssałeś. On rzekł: Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go" (Łk.11:27-28).

Jezus mógł publicznie wywyższyć matkę, kiedy pewnego razu z rodziną posłała po Niego, gdy nauczał lud, ale znów tego nie uczynił. Powiedział natomiast: "Któż jest moją matką? I kto to bracia moi? I wyciągnąwszy rękę ku uczniom swoim, rzekł: Oto matka moja i bracia moi! Albowiem ktokolwiek czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest moim bratem i siostrą, i matką" (Mt.12:48-50).

Biblia zawiera jednak pewne wersety, które używane są w próbach uzasadnienia kultu maryjnego, pomimo, że ich kontekst na to nie pozwala. Oto one:

Ewangelia Jana 19:25-27

Jezus nie ustanowił Marii matką całego kościoła, choć tak się uważa, dlatego, że polecił matkę opiece apostoła Jana, zaś Jana opiece swej matki. Znając szczerą miłość Jana, Pan Jezus wiedział, że dobrze zatroszczy się o Jego matkę przez resztę jej dni. Tak postąpiłby każdy miłujący syn, szczególnie że Maria była wówczas zapewne wdową, zaś wspomniani w Ewangeliach bracia i siostry Jezusa (Mt.13:55-56), przynajmniej za Jego życia "nie wierzyli w Niego" (J.7:1-5). Osoby, które uzasadniają kult maryjny przy pomocy tych wersetów powinny wziąć pod uwagę poniższy komentarz jednego z największych katolickich mariologów:

"Ojcowie Kościoła oraz wczesnochrześcijańscy pisarze nie interpretowali w ten sposób słów umierającego Jezusa. Rozwój idei o duchowym macierzyństwie Marii był powolnym procesem, który nie znalazł miejsca w świadomości Kościoła do czasów średniowiecza. We wcześniejszych wiekach ten biblijny tekst nie miał takiego odniesienia."

Ewangelia Łukasza 1:28

Michael O'Carroll i inni mariolodzy przyznają, że zwrot "pełna łaski" (Łk.1:28) to niewłaściwe tłumaczenie, oparte na błędzie w łacińskiej Wulgacie (starożytne łacińskie tłumaczenie Biblii). Także zwrot "Błogosławionaś ty między niewiastami" (Łk.1:28.42) nie nadaje Marii unikalnego autorytetu, ponieważ Pismo Święte używa go wobec innych wierzących (Ef.1:5-8). Na przykład, w Starym Testamencie czytamy o innej poświęconej kobiecie: "Błogosławiona niech będzie ponad inne kobiety Jael, żona Chebera, Kenity" (Sdz.5:24).

Księga Rodzaju 3:15

Kolejny argument oparty jest na mylnie przetłumaczonym zaimku osobowym w łacińskim przekładzie Pisma Świętego zwanym Wulgatą, który oddaje słowa z księgi Rodzaju (3:15), jako "ona zmiażdży" (łac. ipsa conteret ), zamiast "ono zmiażdży". Z tego błędnego przekładu wynika, że to niewiasta zmiażdży głowę wężowi, co odzwierciedlają to liczne kościelne rzeźby i  witraże ukazujące Marię stąpającą po głowie węża.

Tymczasem tekst hebrajski mówi, że to "ono", a więc męskie potomstwo, zmiażdży mu głowę. Była to zapowiedź Mesjasza, który skruszy głowę wężowi. I tak się stało. Nowsze katolickie przekłady Pisma Świętego poprawiły ten błąd (zob. Biblia Tysiąclecia ), ale pokutuje on nadal w rzymskiej mariologii.

Apokalipsa 12:1

Mało zorientowani w literaturze apokaliptycznej duchowni, w dobrej, ale bezzasadnej wierze, posługują się wizją Niewiasty, która reprezentuje Kościół Boży (Ap.12), błędnie odnosząc ten symbol do Marii. Teolog Berkouwer wyjaśnia:

"Coraz lepsza znajomość literatury apokaliptycznej przyniosła wiele zastrzeżeń odnośnie interpretacji, która w tym fragmencie Apokalipsy upatrywała Marię. Niektórzy katoliccy bibliści głoszą otwarcie, że mariologiczna interpretacja tego tekstu jest błędna. W swym komentarzu katolicki egzegeta Wikenhauser stwierdza, że mariologiczna interpretacja Apokalipsy 12:1 została już "porzucona przez współczesnych egzegetów biblijnych."

I najwyższy czas, bo losy symbolicznej Niewiasty opisane w tym rozdziale rozdziale (Ap.12) nie odpowiadają niczemu, co wiemy o matce Jezusa.

• Apokaliptyczna Niewiasta po śmierci Jezusa jest prześladowana i przeniesiona na symboliczną pustynię (Ap.12:5-6).
• Żywiona przez Boga spędza na pustyni 1260 profetycznych dni (Ap.12:6 14).
• Ucieka przed Szatanem, który "odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa" (Ap.12:17).
• Z powyższego wynika, że ma potomstwo, podczas, gdy mariolodzy wierzą, że Maria nie miała potomstwa poza Jezusem (Ap.12:17).

Przypisy: