Człowiek, który doznał mocy Ewangelii, o której apostoł Paweł napisał, że jest "mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy" (Rz.1:18) będzie dobrze świadczył o swej drodze do Zbawiciela. Jednym z najskuteczniejszych sposobów kierowania ludzi do Chrystusa jest właściwie opowiedziana historia swego nawrócenia.

Bóg nie przypadkiem wybrał do dzieła głoszenia Ewangelii ludzi, a nie aniołów. Ludzie chętniej otwierają uszy na słuchanie czyichś przeżyć i doświadczeń, niż czegokolwiek innego. Osobisty, przyjacielski kontakt z drugim człowiekiem jest często skuteczniejszy, niż najlepsze kazanie czy książka.

Historia nawrócenia powinna jednak dotyczyć nie tyle twego przyjścia do kościoła, co rozpoznania Jezusa Chrystusa, jako swojego Pana i Zbawiciela. Prowadź ludzi do Pana Jezusa Chrystusa i do Biblii, a to zaprowadzi ich do kościoła, który wywyższa Pana Jezus i Słowo Boże.

Dobrą rzeczą jest spisać swoją historię nawrócenia. Poniżej podaję kilka sugestii, które mogą w tym pomóc. Pomimo, że są to sprawdzone reguły, prośmy Ducha Świętego przed i podczas dzielenia się nią z innymi o mądrość, gdyż każda sytuacja jest inna.

1. Mów krótko (kilka minut) - przy obszerniejszym omawianiu swojego nawrócenia można sprawić wrażenie egocentryka.

2. Mów prosto - unikaj zawiłych, wielowątkowych opowieści, bo lepiej powiedzieć parę zdań językiem zrozumiałym, niż dziesięć tysięcy językiem niezbyt przejrzystym (1Kor.14:19).

3. Bądź sobą - nie naśladuj ulubionego mówcy, bo ludzie potrafią wyczuć nienaturalność, natomiast autentyczność w stosunkach międzyludzkich są zawsze w cenie.

4. Unikaj chrześcijańskiego żargonu - niektóre słowa popularne wśród nowonarodzonych chrześcijan mogą być nieznane współczesnemu człowiekowi. Na przykład słowo "zbór" czy "kaplica" rzadko kojarzą się z kościołem. Słowo "kaplica" ludzie zwykle kojarzą z kostnicą czy przydrożną kapliczką. Najczęściej zaś z totalną klapą! Z pewnością nie chcielibyśmy, aby tak im się kojarzył kościół. Zwrot "jestem w Prawdzie" niewiele mówi, a brzmi nieskromnie. Także słowa "zakon", "siostro", "bracie", choć mają długą tradycję w chrześcijaństwie, dziś kojarzą się z klasztorem. Użycie ich bywa czymś sztucznym. Na przykład, dla niektórych jestem "Alfredem", dopóki nie stanę za kazalnicą, wówczas staję się "bratem Alfredem"!

5. Bądź szczery - opowiedz kim byłeś zanim poznałeś Jezusa. Ale nie maluj siebie sprzed nawrócenia tak, żeby zrobić mocne wrażenie, ani nie rozwódź się nad tym, co musiałeś "porzucić dla Pana", żeby nie sprawić wrażenia, że Ci tych rzeczy żal. Powiedz co sprawiło, że odczułeś potrzebę Zbawiciela w swoim życiu, a także co ta decyzja zmieniła w twoim życiu. Jakimi drogami prowadził cię Bóg i czego cię nauczył. Nasze świadectwo, jeśli ma pociągnąć ludzi do Chrystusa, powinno koncentrować się na Jego mocy, a nie na naszych słabościach.

6. Nie krytykuj innych ludzi czy kościołów - krytyka nie tylko nie nawraca, ale budzi reakcję obronną, nawet u osób, które normalnie nie utożsamiałyby się z krytykowanym kościołem. Zamiast kopać w ścianę czyjejś lepianki i ciągnąć kogoś za uszy do twojego pałacu, lepiej zbuduj w pobliżu piękny pałac i dopiero wtedy zaproś do środka.

7. Podziel się stosowną chrześcijańską literaturą, muzyką czy kasetą z kazaniem o budującej treści.

8. Pamiętaj w codziennej modlitwie o każdym, komu świadczyłeś o Chrystusie i proś Boga, aby stawiał na Twej drodze takie osoby.