Dziesięcina do dziesiąta część dochodu (3 Mojż. 27,30-33; 5 Mojż. 14,22).
1. Najczęstsze zarzuty.
- Dziesięcina dotyczyła tylko Starego Testamentu.
- Jej zarządzenie związane było z koniecznością obsługi świątyni starotestamentowej, teraz służba kapłańska Jezusa odbywa się w świątyni niebieskiej gdzie nie na kosztów związanej z jej utrzymaniem (olej, chleby pokładne, ofiary ze zwierząt, śpiewacy, lewici, itp...)
- Jezus ani apostołowie nie nauczali o obowiązku oddawania dziesięcin.
- Skąd mam wiedzieć do którego kościoła ją zanosić i czy tam jej nie zmarnują?
- Wg mojego rozumienia Pisma Świętego każdy wierzący jest powołany przez Ducha Świętego do służby w formacji królewskiego kapłaństwa, dlatego sam przeznaczam niezbędne (różne) nakłady na wypełnianie swojego powołania.
- Misją i wolą Bożą w Nowym Testamencie jest głoszenie ewangelii między innymi przez rozpowszechnianie Biblii, pomaganie biednym i chorym, wzajemną pomoc. Funkcje te wypełnia wiele organizacji i stowarzyszeń świeckich profesjonalnie przygotowanych, wspieranych przez państwo i dobrowolne datki ludzi dobrej woli - nie ma obecnie potrzeby stałych dziesięcin.
- Sam jestem biedny i potrzebuję pomocy.
- Sam mogę rozdać właściwą kwotę żebrakom lub systematycznie zasilać domy dziecka.
- Każde z krajów w których ludzie umierają z głodu przeznacza więcej na zbrojenia niż na żywność, a drugie tyle rozkradają prominenci. Każdy naród ma taką władzę na jaką zasługuje. Pomoc charytatywna jest pomocą pozorną, winna być udzielana w sytuacjach nagłych i wyjątkowych a nie jako sposób na stałe, chroniczne zaniedbania. Taki sposób życia jest akceptowany przez tych ludzi jako należna im karma, przeznaczenie i jest skutkiem ich światopoglądu.
2. Stwierdzenia ogólne
a) Właścicielem świata i wszelkich stworzeń jest Stworzyciel.
1. Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia i to, co ją napełnia, Świat i ci, którzy na nim mieszkają.(BW)
W takiej roli poznajemy Go na pierwszych kartach Pisma Świętego. To ON jako gospodarz przekazuje wszystkie stworzenia naszym rodzicom by byli opiekunami, pozostawiając im jako tabu a swoją wyłączną własność jedno drzewo z wszystkich rosnących w raju. Był to test wierności i stałe przypomnienia, że Bóg jest właścicielem i najwyższym autorytetem. Wiemy, że nie sprostali, ulegli pokusie, popadli w grzech.
b) Bóg jest twórcą praw natury (Hiob 26,7-14), dawcą życia i żywicielem.
14. Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła I rośliny na użytek człowieka, By dobywał chleb z ziemi
15. I wino, które rozwesela serce człowieka, Oliwę, od której lśni się oblicze, I chleb, co wzmacnia serce człowieka.(BW)
Biblia stwierdza, że Bóg jest źródłem wszelkiego dobra.
17. Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości; u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia.(BW)
Największym darem jest zbawienie w Chrystusie i inne związane z Nim duchowe dobra.
16. Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.(BW)
Bóg jest troskliwym Ojcem Niebieskim zaopatrującym nas dobra doczesne i wartości ziemskie.
17. Bogaczom tego świata nakazuj, ażeby się nie wynosili i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, lecz w Bogu, który nam ku używaniu wszystkiego obficie udziela,(BW)
3. Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę,(BW)
c) Jako ludzie wierzący poddaliśmy siebie samych i to co posiadamy Bogu.
19. Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych?
20. Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.(BW)
Naczelną i naturalną zasadą nowonarodzonego życia jest miłowanie Boga.
27. ... Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego.(BW)
d) Szafarstwo.
W naszym oddaniu i uznaniu ofiary Zbawiciela, który nas drogo nabył i odkupił wyrywając nas od szatana, staliśmy się dobrowolnie i niejako po raz drugi jego własnością (1 Piotra 1,17-20; Rzym. 14,8).
1. Tak niechaj każdy myśli o nas jako o sługach Chrystusowych i o szafarzach tajemnic Bożych.
2. A od szafarzy tego się właśnie wymaga, żeby każdy okazał się wierny.(BW)
Szafarz w tym przypadku chrześcijanin to tyle co zarządca, rozdawca powierzonych przez Boga dóbr. Bóg daruje nam życie, ciało, czas, talenty, zdolności, dobra materialne, znajomość prawdy oraz możliwości pomagania innym (Mat.25,14-30). Obowiązek niesamolubnej służby mamy wobec bliźnich oraz wobec otaczającego nas świata, nad którym powierzono nam panowanie (I Mojż. 1,28; 2,15). W tym opracowaniu zawężam problem szafarstwa do zagadnień materialnych.
Szafarz to włodarz, ktoś kto winien zarządzać dobrami zgodnie z przeznaczeniem i wolą właściciela, pomnażając i pilnując powierzone zasoby. Współczesnym odpowiednikiem mogą być fundacje, fundusze powiernicze, rady nadzorcze - instytucje te działają w imieniu i zgodnie z wolą właściciela. Do obowiązków szafarza (plenipotenta, pełnomocnika) należy oddawanie bieżących zysków, czynszów dzierżawy, okresowe i końcowe rozliczanie się właścicielowi. Ciężkim przestępstwem jest malwersacja, przywłaszczenie rzeczy powierzonej bądź niedbałość i brak rzetelności. Wskazania Chrystusa wyłożone zostały w trzech przypowieściach: o talentach (Mat.25,14-30), o grzywnach (Łuk. 19,12-27) i o winiarzach (Łuk. 20.9-16).
3. Dziesięciny
Tak jak jedna siódma naszego czasu (sabat), tak też jedna dziesiąta zdobywanych przez nas dóbr należy do Boga.
30. Wszelka dziesięcina z płodów ziemi, czy to z plonów polnych, czy z owoców drzew, należy do Pana. Jest ona poświęcona Panu.
32. Wszelka dziesięcina z bydła i z trzody, wszystko, co przejdzie pod laską pasterską, co dziesiąte będzie poświęcone Panu.(BW)
Kiedy Pan domagał się o dziesięcinę z racji bycia właścicielem, nie odwoływał się do szczodrobliwości ludzi lecz do swoich praw.
8. Czy człowiek może oszukiwać Boga? Bo wy mnie oszukujecie! Lecz wy pytacie: W czym cię oszukaliśmy? W dziesięcinach i daninach.
9. Jesteście obłożeni klątwą, ponieważ mnie oszukujecie, wy, cały naród.
10. Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, i w ten sposób wystawcie mnie na próbę! - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę.(BW)
W Nowym Testamencie Jezus potępiając tych, którzy pogwałcili jej ducha, daleki jest od jej zniesienia.
23. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że dajecie dziesięcinę z mięty i z kopru, i z kminku, a zaniedbaliście tego, co ważniejsze w zakonie: sprawiedliwości, miłosierdzia i wierności; te rzeczy należało czynić, a tamtych nie zaniedbywać.(BW)
4. Cel dziesięcin
W Starym Testamencie dziesięciny jako święte mogły być wykorzystywane tylko dla świętych celów i były przeznaczone wyłącznie dla Lewitów, którzy jako jedyne plemię Izraela nie otrzymali działu ziemi. Był to lud "pełnoetatowa" poświęcony Panu dla organizowania nabożeństw, służby świątynnej i nauczania praw Pańskich.
Po ukrzyżowaniu ustała rola kapłaństwa lewickiego, ale dziesięciny nadal miały służyć do wspierania Kościoła Bożego.
11. Jeżeli my dla was dobra duchowe posialiśmy, to cóż wielkiego, jeżeli wasze ziemskie dobra żąć będziemy?
12. Jeżeli inni roszczą sobie prawo do was, czemuż raczej nie my? Myśmy jednak z tego prawa nie skorzystali, ale wszystko znosimy, aby żadnej przeszkody nie stawiać ewangelii Chrystusowej.
13. Czy nie wiecie, że ci, którzy służbę w świątyni sprawują, ze świątyni żyją, a którzy przy ołtarzu służą, cząstkę z ołtarza otrzymują?
14. Tak też postanowił Pan, ażeby którzy ewangelię zwiastują, z ewangelii żyli.(BW)
Ewangelia nazwana jest w Piśmie Świętym "Ewangelią Wieczną", została obwieszczona tuż po upadku człowieka w grzech i trwać będzie do końca wieków. Dzieło Ewangelia to "inwestycja" Boża, którą prowadzi za własne środki, które Mu się należą od człowieka - z dziesięcin. Istotą ewangelii jest zwiastowanie prawdy o zbawieniu w Chrystusie, praca na rzecz duchowego i moralnego rozwoju ludzkości, nauczanie woli Bożej i praktykowanie prawdziwego kultu. Rozwój i "wykonawstwo" zostało powierzone nam - ludziom i od naszego poświęcenia i ofiarności - także materialnej - uzależnione jest jej powodzenie.
"Skoro Dzieło Ewangelii ma się rozwijać potrzebni są poświęceni i oddani ludzie, którzy by cały swój czas, wszystkie swe siły oddali tej pracy dla dobra bliźnich. Z kolei Kościół winien tym ludziom zapewnić znośne warunki bytu, opłacając ich ze społecznych pieniędzy Kościoła." 1
7. W domu tym pozostańcie, jedząc i pijąc to, co u nich jest; godzien bowiem robotnik zapłaty swojej. Nie przenoście się z domu do domu.(BW)
Identyczne było finansowanie działalności misyjnej ap. Pawła.
7. Albo czy popełniłem grzech, poniżając siebie samego, abyście wy byli wywyższeni, że za darmo zwiastowałem wam ewangelię?
8. inne zbory złupiłem, przyjmując pomoc pieniężną, by móc wam służyć,
9. A w czasie pobytu u was, cierpiąc niedostatek, nikomu nie byłem ciężarem; gdyż braki moje pokryli bracia, którzy przybyli z Macedonii; pilnowałem się i będę się pilnował, by w niczym nie być wam ciężarem.(BW)
"Dziesięcina jest własnością Bożą, jest jakby czynszem dzierżawnym za bezmiar darów i błogosławieństw Bożych, fizycznych i duchowych, udzielanych człowiekowi. Z tej właśnie racji prawo dziesięcinowe jest prawem powszechnie obowiązującym. [...] Obowiązek płacenia dziesięciny spoczywa na każdym człowieku bez względu na zawód, rasę, narodowość i wyznawaną doktrynę, ponieważ każdy człowiek został przez Boga obdarzony rozlicznymi darami. W szczególnym sensie obowiązuje wyznawców Kościoła i to zarówno świeckich jak i duchowych. W Starym Testamencie płacili również lewici i kapłani (4 Mojż. 18, 26-32)." 2
Dziesięcina oznacza dziesiątą część dochodów. W przypadku pracowników oblicza się ją od zarobków, w przypadku przedsiębiorcy od zysków.
5. Błogosławieństwa oddawania dziesięciny.
Chociaż płacenie dziesięcin jest obowiązkiem, składanie jej ma charakter dobrowolny i winno wypływać z ochotnego i dobrowolnego serca. Postawa taka spotyka się z błogosławieństwem Bożym (Przyp. 3,9-10).
6. A powiadam: Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a kto sieje obficie, obficie też żąć będzie.
7. Każdy, tak jak sobie postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu; gdyż ochotnego dawcę Bóg miłuje.
8. A władny jest Bóg udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście, mając zawsze wszystkiego pod dostatkiem, mogli hojnie łożyć na wszelką dobrą sprawę,(BW)
10. Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, i w ten sposób wystawcie mnie na próbę! - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę.(BW)
"Wspieranie Dzieła Ewangelii środkami materialnymi stanowi bez wątpienia niebieską lokatą, jest szczególnym gromadzeniem 'skarbów' w niebie, 'gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą, i gdzie złodzieje nie włamią się i nie kradną' (Mat. 6,20 BT). Jest to 'plon', który zostanie hojnie zaliczony na nasze dobro, to 'przyjemna wonność, ofiara mile widziana, w której Bóg ma swoje upodobanie' (Filip. 4,17.18)" 3
Rady Cudownego Doradcy.
22. I rzekł do uczniów swoich: Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się o życie swoje, co będziecie jedli, ani o ciało swoje, czym się przyodziewać będziecie.
23. Życie bowiem jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie.(BW)
31. Nie troszczcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: Czym się będziemy przyodziewać?
32. Bo tego wszystkiego poganie szukają; albowiem Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie.
33. Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane.(BW)
Przypisy
1. Zachariasz Łyko "Nauki Pisma Świętego", Wyd. Znaki Czasu, 1989 r. str. 470.
2. Tamże, str.471
3. Tamże, str.473.
Fragment o szafarstwie i dziesięcinach tutaj.
