[10] Późniejsze o 500 lat doświadczenia narodu, w szczególności inwazja babilońska, zdobycie Jerozolimy, zburzenie miasta, deportacje ludności, niewola, nauczyły lud Izraela, że spotkało to ich gdyż:
Nech. 9,26. ... stali się oporni i zbuntowali się przeciwko tobie, i odrzucili od siebie twój zakon, zabili twoich proroków, którzy ich ostrzegali, aby ich nawrócić do ciebie, i popełniali wielkie bluźnierstwa.
Dan. 9, 11. ... Dlatego rozlała się nad nami klątwa i przysięga, zapisana w zakonie Mojżesza, sługi Bożego, bo zgrzeszyliśmy przeciwko niemu.
Pomni doświadczeń przodków - wynikających z niewierności wobec Jahwe, z nieprzestrzegania jego przykazań - dla uniknięcia ich losów odnowili przymierze z Panem (Księga Nehemiasza rozdziały 9 i 10). To postanowienie nie trwa długo. Narasta sceptycyzm wśród ludu, zaniedbania w dziesięcinach itd.
Kolejny raz dochodzi do utraty niepodległości w III wieku przed Chrystusem , tym razem na korzyść Imperium Greckiego pod panowaniem Aleksandra Wielkiego. Następnie panowanie dynastii greckich Seleucydów. Powstania Machabejskie i odzyskanie na krótko niezależności religijnej i politycznej. Rzymskie podboje zakończyły się w I wieku przed Chrystusem. Nastał Pax Romana. [11]
"Izraelici pojęli w końcu tę prawdę, że rzeczywista pomyślność zależy od posłuszeństwa wobec Zakonu. ... U wielu jednakże ludzi za posłuszeństwem nie kryła się ani wiara ani miłość. Motywy ich postępowania były nadzwyczaj egoistyczne. Służbę Bożą pojmowali jako konieczność dziejową, jako warunek narodowej wielkości". [12] Wszystko to spowodowało, że Żydzi sformalizowali swój stosunek do Boga, dodając najróżniejsze interpretacje i obostrzenia do zakonu, tak, że zamazano prawdziwy obraz Boga. Gdy czas dojrzał zgodnie z proroctwami Daniela na przyjście Mesjasza, należało przygotować przed nim drogę.
Czas i okoliczności działalności tego proroka są powszechnie znane. Anioł przepowiedział Zachariaszowi:
Łuk. 1,16-17. Wielu spośród synów izraelskich nawróci do Pana, Boga ich. On to pójdzie przed nim w duchu i mocy Eliaszowej, by zwrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznym ku rozwadze sprawiedliwych, przygotując Panu lud prawy.
Po urodzeniu się Jana, jego ojciec prorokował:
Łuk. 1,76-78. A ty, dziecię, prorokiem najwyższego będziesz, bo poprzedzać będziesz Pana, aby przygotować drogi jego. Aby dać ludowi poznanie zbawienia przez odpuszczenie grzechów ich, Przez wielkie zmiłowanie Boga naszego, dzięki któremu nawiedzi nas światłość z wysokości.
Jan Chrzciciel głosił chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów (Łuk. 3,3).
Z pewnością głosił za swoimi poprzednikami:
- wezwania do prawdziwej pokuty:
Izaj. 1,13-18 Nie składajcie mi już ofiary daremnej, kadzenie, nowie i sabaty mi obrzydły, zwoływanie uroczystych zebrań - nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości. A gdy wyciągacie swoje ręce, zakrywam moje oczy przed wami, choćbyście pomnożyli wasze modlitwy, nie wysłucham was, bo na waszych rękach pełno krwi, Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle czynić! Uczcie się dobrze czynić, przestrzegajcie prawa, brońcie pokrzywdzonego, wymierzajcie sprawiedliwość sierocie, wstawiajcie się za wdową! Chodźcie więc, a będziemy się prawować - mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; ...
- wezwania do prawdziwego postu:
Izaj. 58,6-8. Lecz to jest post, w którym mam upodobanie: że się rozwiązuje bezprawne więzy, że się zrywa powrozy jarzma, wypuszcza na wolność uciśnionych i łamie wszelkie jarzmo, Że podzielisz twój chleb z głodnym i biednych bezdomnych przyjmiesz do domu, a od swojego współbrata się nie odwrócisz. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza poranna i twoje uzdrowienie rychło nastąpi; twoja sprawiedliwość pójdzie przed tobą, a chwała Pańska będzie twoją tylną strażą.
- wezwanie do właściwego stosunku wobec Pana:
|
Mich. 6,8
Oznajmiono ci człowiecze, co jest dobre i czego Pan
żąda od ciebie: |
[początek]